Θέλω να γράψω κάτι αισιόδοξο και δεν μπορώ.



Δεν ξέρω σε τι κόσμο ζει μια μερίδα κόσμου, δεν ξέρω τι εννοούν όταν λένε πως η Ελλάδα δεν έχει πτωχεύσει κι ούτε πως πρόκειται, και διάφορες άλλες τέτοιες παπαριές, αλλά εγώ προσωπικά οι περισσότεροι συγγενείς μου και οι φίλοι μου ζούμε ήδη σε μια ζούγκλα εντελώς πρωτόγονη και άοπλοι.Το ίδιο ακούω και γι΄αλλους πολλούς.


Κάθε μέρα θα ακούσω και κάτι άσχημο. Ο ένας απολύθηκε, ο άλλος παλεύει με τις τράπεζες να μην του πάρουν το σπίτι. Ο άλλος δεν έχει να στείλει πια στο παιδί που σπουδάζει εκτός Αθηνών κι εκείνο εκεί που βρίσκεται ψάχνει για δουλειά μάταια. Κάποιοι χωρίζουν γιατί δεν αντέχουν τη γκρίνια και τη μιζέρια πια. Παιδιά φίλων μου άνεργα να τσακώνονται συνέχεια με τους γονείς για ένα χαρτζιλίκι του κώλου. Οι λογαριασμοί κρεμασμένοι στο τοίχο απλήρωτοι. Το νοίκι να βγαίνει ίσα ίσα. Σπίτι δουλειά, δουλειά σπίτι κι ούτε γι΄αστείο κάτι έστω και ελάχιστο πέραν αυτής της διαδρομής. Επιλογή τροφίμων? Αυστηρότατη πλέον. Τα απολύτως απαραίτητα. Και ο όρος απαραίτητα όλο να συρρικνώνεται. Δεν υπάρχει φως από πουθενά.


Ενα σωρό κόσμος αλλάζει αυτή τη στιγμή τα μέτρα και τα σταθμά του για να μπορέσει να επιβιώσει. Κατεβάζει τη μούρη και ζητάει δανεικά δεξιά κι αριστερά. Παρακαλάει για δουλειά ή υποτάσσεται σε κάθε εξευτελισμό για να κρατήσει αυτήν που έχει. Αλλάζουν συνήθειες, αλλάζουν επιθυμίες, αλλάζουν ζωές κι έρχεται το πάνω κάτω.


Προβλέπω άγριες καταστάσεις στο άμεσο μέλλον. Αναγκαστικά. Δεν μπορώ να φανταστώ τι θα γίνει αν ζοριστούν ακόμα περισσότερο τα πράγματα. Δεν μπορώ να φανταστώ ένα σωρό κόσμο που ξέρω που δεν έχει πάρει ούτε κλήση από τη τροχαία, να μετατρέπεται σε μέλος του υποκόσμου για να ζήσει. Μου είναι δύσκολο να φανταστώ τη φιλενάδα μου στα πενήντα της να κάνει πιάτσα ή το ξάδελφό μου να βουτάει τσάντες από γιαγιούλες έξω στη τράπεζα. Και τα παιδιά τους δύσκολα τα βλέπω σαν βαποράκια να γυρνάνε τις νύχτες στις γωνίες της Ομόνοιας και πέριξ. Οπότε προσπαθώ να καταλάβω ΠΩΣ θα ζήσουμε. Τι θα σκαρφιστούμε. Με το μάτι να αγριεύει. Και τη σκέψη να είναι γεμάτη πίκρα και αγανάκτηση.


Υπάρχουν σκηνές που ήδη προκαλούν αναταραχές. Ένα ακριβό αμάξι που σε πιτσιλάει στο δρόμο. Μια κυρία που σκορπάει χιλιάρικα για να σιδερώσει τη μούρη της. Ένα κωλόπαιδο που κυκλοφορεί μ΄ενα πανάκριβο κινητό στο χέρι. Μια παρέα που μιλάει για μόδα, κομμωτήρια και διακοπές. Μια τυχαία είδηση στη τηλεόραση που δείχνει μια οικογένεια να απολαμβάνει το ζεστό καφέ στη ταράτσα της μεζονέτας. Η φωτοτυπία του τιμολογίου που θα πέσει από τα χέρια του διευθυντή με τα έξοδα επισκευής του σκάφους. Ο χοντροκοιλιάς στο τηλεοπτικό παράθυρο που μιλάει για περικοπή των δώρων στα γεροντάκια. Το καρότσι του μπροστινού στο σούπερ μάρκετ που είναι τίγκα από κάθε είδους σκατολόημα.


Τρελαίνεται ο φουκαριάρης. Δεν το αντέχει έτσι ανάλαφρα πια.
Η ψαλίδα της ανισότητας μεγαλώνει με μεγάλη ταχύτητα.


Κάθε μασέλα που κινείται γύρω ανέμελα μπορεί να προκαλέσει στομαχικές αναταραχές στα άδεια στομάχια.


Κάθε καλογυαλισμένο τακούνι που βαράει με θράσος στο πεζοδρόμιο μπορεί να εκνευρίζει τα τρύπια παπούτσια.


Κάθε μαλακία που ξεστομίζεται από βολεμένους που ζουν στη κοσμάρα τους είναι σπίθα σ΄ενα φυτίλι που έχει ήδη ανάψει.


Ω ναι, θα αγριέψουν τα πράγματα θέλουμε δε θέλουμε. Δεν ξέρω προς πια κατεύθυνση. Δεν ξέρω μέχρι ποιου σημείου είναι αποφασισμένοι να σφίξουν το σχοινί όσοι κατευθύνουν τα νήματα και πόσο σίγουροι είναι για τον εαυτό τους αλλά εγώ δεν είμαι σίγουρη για τίποτα πλέον.


Ξυπνάτε , πεθαίνει κόσμος.
Σήμερα, τώρα.
Η κοινωνία γίνεται πρωτόγονη, άγρια, απρόβλεπτη.
Η ζωή μετατρέπεται σε ένα επικίνδυνο παιχνίδι.
Οι άνθρωποι καλούνται εκ νέου μετά από πολλά χρόνια ησυχίας να βάλουν μπρος στους μηχανισμούς τους επιβίωσης.
Δοκιμάζουμε τις αντοχές μας πριν ξεφύγουμε προς πάσα κατεύθυνση.


Θα θελα να ξέρω πως σκοπεύουν να επαναφέρουν στη πρώτη κατάσταση όλους τους μεταλλαγμένους. Γιατί ξέρετε αν κάποιος επιβιώσει από μια τέτοια μάχη και βρει τους τρόπους του, αλλάζουν πολλά δεδομένα.


Αν έχετε αποφασίσει να ρίξετε το κόσμο στο χάος προσέξτε γιατί το χάος έχει πάντα μια ιδιαίτερη γοητεία και δεν ρωτάει κανέναν ούτε για σωστό ούτε για λάθος.


http://vasiliskos2.blogspot.com/

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...