Από τη μία οι ίδιοι οι πολιτικοί διατράνωναν την κρισιμότητα της χρονική συγκυρίας και την ανάγκη γρήγορων πολιτικών αποφάσεων, αλλά από την άλλη και ταυτοχρόνως, ήταν οι ίδιοι που δεν έπαιρναν καμία απόφαση.
Φοβούμενοι μήπως το αποτέλεσμα;
Φοβούμενοι πως οι αντίπαλοι θα έχουν περισσότερη εξουσία;
Φοβούμενοι την απορρέουσα των πράξεών τους ευθύνη;
Κανείς δεν ξέρει να απαντήσει στο ερώτημα και προφανώς οι δηλώσεις του Γάλλου Προέδρου Νικολά Σαρκοζί πρέπει να επεκταθούν και στο υπόλοιπο πολιτικό προσωπικό της Ελλάδας, πλην του ήδη γνωστού Γ. Παπανδρέου.

Το μόνο που ενδιαφέρει την άρχουσα πολιτική τάξη και τις εντός του Εθνικού Κοινοβουλίου παραφυάδες της, είναι η συνέχειά της. Οι άνθρωποι αυτοί δεν ενδιαφέρονται για την χώρα, δεν ενδιαφέρονται για τα προβλήματα, δεν ενδιαφέρονται για τους πολίτες. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι το τομάρι τους (σημειώνουμε με την ευκαιρία ότι πολύ κακώς τους αποδόθηκε ο χαρακτηρισμός «γομάρια», αφού είναι «γομάρια», γαϊδούρια επί το λαϊκότερον…) και κανένας άλλος.

Κι ενώ η πατρίδα χάνεται, το ΠΑΣΟΚ υπογράφει το ξεπούλημα των πετρελαίων, σαν τελευταία πράξη του δράματος, δίνοντας την χαριστική βολή στην ό,ποια ελπίδα και απόπειρα ανάταξης της χώρας. Κι ενώ η πατρίδα χάνεται, ο Σαμαράς είναι εγκλωβισμένος σε εσωκομματικά παιχνίδια και ίντριγκες που προέκυψαν αίφνης άμα της απαίτησης υπογραφής κατοχής της χώρας από τις «δάνειες δυνάμεις».

Τι ελπίδα μπορεί να έχει ο πολίτης όταν βλέπει όλα αυτά;
Ποιες εικόνες χαράσσονται στο μυαλό μικρών και μεγάλων που καλούνται να πληρώσουν όλα αυτά τα λεφτά που «πέταξαν», που χάθηκαν και που κανείς δεν γνωρίζει ποιος, πότε και πως τα πήρε;
Δυστυχώς, το πολιτικό σύστημα πνέει τα λοίσθια και εξαναγκάζει τους πολίτες της χώρας να περάσουν σε… αυτοάμυνα. Και κανείς, μα κανείς δεν πρόκειται να μείνει ευχαριστημένος όταν η οργή ξεχυθεί στους δρόμους. Ο Έλληνας έκανε ήδη το πρώτο βήμα (και κατατρόμαξε την συμμορία των κλεπτοκρατών)… και κατέβηκε –για λίγο- στο πεζοδρόμιο για να στείλει ένα μήνυμα. Όμως, οι ηθικά άρρωστοι συνεχίζουν το διαλυτικό τους έργο προκαλώντας την οργή του λαού, που η θυμόσοφη παροιμία την εξισώνει με την οργή του Θεού…

Λυπάμαι πολύ, για όλα όσα έρχονται…
Μα λυπάμαι πολύ περισσότερο για όλα όσα δεν έγιναν για να αποφευχθεί η επερχόμενη κτηνωδία…
Καμία νέα κυβέρνηση υποτακτικών και υπαλλήλων, δοτών και άβουλων υποποδίων της Νέας Τάξης δεν πρόκειται να νομιμοποιηθεί στα μάτια των Ελλήνων. Οι παράνομοι θα βρεθούν ενώπιον των ευθυνών τους, όσο και αν προσπαθήσουν να απομακρύνουν χρονικά αυτή τη στιγμή. Η Νέμεσις έρχεται προς το μέρος τους καλπάζοντας…