Απορώ ώρες ώρες πόσο μεγάλο είναι το χάσμα γενεών, δεν μπορώ να ξεπεράσω το ότι δεν μπορούν να με καταλάβουν είναι σαν να μιλάω σε έναν τοίχο. Μάλλον καλύτερα θα ήταν να μίλαγα σε ένα τοίχο διότι τουλάχιστον εκείνος δεν θα μου έλεγε όλες τι «σωστές» απόψεις που θα πρέπει να έχω για τα όλα τα θέματα. Το καταλαβαίνω έχουν άλλα βιώματα από μένα που μεγάλωσα σε άλλη εποχή αλλά ότι θέλουν να με κάνουν σαν αυτούς, να...
πρέπει να έχω τα δικά τους πιστεύω και όταν λέω όχι να μου λένε ότι δεν έχω δίκιο ότι πρέπει να ακούω τους μεγάλους και να νευριάζουν με το διαφορετικό. Έλεος με πιέζει τόσο που δεν έχω την ελευθερία να ακουστεί η άποψή μου χωρίς φωνές να γίνει σεβαστή από αυτούς.

Όχι δεν ξέρω τίποτα δεν πρέπει να έχω τα δικά μου πιστεύω η γνώμη μου είναι λάθος . Γιατί είμαι εγώ λάθος και όχι ΑΥΤΟΙ. Δεν έχουν έστω την ευγένεια να με ακούσουν όπως κάνω εγώ όταν μου λένε τα δικά τους παρόλου που δεν συμφωνώ δεν προσπαθώ να τους αλλάξω μυαλά ούτε να τους υποβαθμίσω λεγοντάς τους ότι είναι λάθος. Ποια είμαι εγώ να πω πως τα πιστεύω ενός ανθρώπου είναι λάθος.

Δεν αντέχω άλλο τα κλειστά μυαλά τους, ώρες ώρες σκέφτομαι πως πρέπει να φύγω για να μπορέσω να βρω ανθρώπους που δεν θα με υποβαθμίζουν. Λίγα σημεία επαφής έχουμε αλλά πόσο ποια θα μπορούμε να επικοινωνούμε μέσω αυτών των λίγων επαφών.
Με πνίγει ο αέρας, το άδικο, όλα όσα θέλω να πω αλλά με έκαναν να μην έχω κουράγιο ούτε να παλέψω για αυτά που πιστεύω τι άλλο να κάνω; Καλύτερα να χωρίσουμε ως φίλοι παρά εχθροί.

Άραγε θα με ακούσει ποτέ η γενιά τους χωρίς να εξαγριωθούν ή να πουν ότι λέω βλακείες. Θέλω να ακούγονται όλοι θέλω κάθε άποψη να είναι σεβαστή άραγε θέλουν δημοκρατία ή υποκρισία. Θέλουν να υποκριθώ ότι είμαι σαν αυτούς, αλλά δεν είμαι δεν τους νοιάζει όμως αρκεί να υποκρίνομαι. Είναι δύσκολο να υποκρίνεσαι μετά από λίγο ξεχνάς ποιος είσαι και εγώ δεν θέλω να ξεχάσω. Να παλέψω αυτή είναι η μόνη λύση αλλά θα κουραστώ μετά από λίγο για αυτό και η φυγή θα γίνει ανάγκη.

Έχω φωνή, έχω απόψεις δεν έχω όμως ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Διεξοδός μου μόνο ο μικρόκοσμός μου.