Πάντα υπάρχουν ευνοούμενοι του συστήματος. Είναι αυτοί που με τρόπο ακαθόριστο καταφέρνουν να πλουτίζουν και να βρίσκονται “στον αφρό” ανεξαρτήτως κυβερνήσεων. Παραδείγματα; Ας αρχίσουμε από τον κ. Τίποτα, Πέτρο Κωστόπουλο, μεγαλοεκδότη και μεγαλόστομο. Έχτισε επιχειρήσεις βασισμένες στο lifestyle και την κατάντια του “λαϊκού” πολιτισμού, δημιουργώντας κενά δόγματα του τύπου “δεν έχει σημασία αν πηδάς, αλλά να φαίνεται πως πηδάς”.
Ο Κωστόπουλος, πούλησε φύκια για μεταξωτές κορδέλες μέσω “κίτρινων” φυλλάδων, βουτηγμένες στο δήθεν και στην υποτιθέμενη προχωρημένη άποψη. Βέβαια, έκανε το παν για να επιβιώσει, αφήνοντας απλήρωτους εργαζόμενους της εταιρείας του για μήνες, μάλιστα απειλώντας τους. Σε κάποιο σημείο αναγκάστηκε να πληρώσει μέρος των δεδουλευμένων, ενώ συνεχίζει να μοιράζει ακάλυπτες επιταγές. Κλασικό κομματόσκυλο, που έτρεχε για αφισοκολλήσεις του ΠΑΣΟΚ. Εξέφρασε την βλαχιά του Έλληνα που διψά για glamour-ιά. Φιγούρα, σκυλάδικα, τραμπουκισμοί, αισθητική πρωινάδικου.
Άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα χαϊδεμένου παιδιού είναι ο Κουρής. O μεγαλομέτοχος του ALTER χρωστάει δεδουλευμένα 10 και πλέον μηνών στους εργαζόμενους, δεν έχει καταβάλει το δώρο των Χριστουγέννων κι όμως, δεν παρεμβαίνει κανένας. Αν
και η νομοθεσία δίνει όλα τα απαραίτητα εργαλεία για να κινηθεί η πολιτεία, ο κ. Κουρής δεν αντιμετωπίζει τις συνέπειες του νόμου. Ο Κουρής, δεν είναι γνωστός για τα δημοκρατικά του αισθήματα, αφού ήταν υπέρ του φασίστα Μεταξά, φιλοχουντικός, που στην συνέχεια έκανε πολλές κωλοτούμπες ώστε να εξελιχθεί σε μεγαλοεκδότη και καναλάρχη.
Η τακτική που ακολουθούσε για χρόνια ήταν αυτό της λάσπης, των εκβιασμών και της συμπεριφοράς που παραπέμπει σε υπόκοσμο. Βέβαια στο πλούσιο…βιογραφικό του δεν μπορεί να ξεχάσει κανείς και την έκδοση της ελεεινής φυλλάδας υπό το όνομα “Αυριανή”, η οποία δημιούργησε σχολή… χαμαιτυπείου, μέσα από την κατακίτρινη αισθητική και την άθλια γλώσσα της. Δεν είναι τυχαίο, ότι οι τακτικές της και η αναξιοπιστία της γέννησαν τον όρο “αυριανισμός”. Διαπλεκόμενος με το δημόσιο και με βουλευτές (βλέπε Ρουσόπουλο) κατάφερε να στήσει ένα κανάλι πάνω σε εικονικά τιμολόγια.
Άλλο ένα πρόσωπο πολύ αγαπητό στο σύστημα, είναι ο Μπόμπολας. Η αυτοκρατορία του βασίστηκε πάνω στην ανάθεση έργων υποδομής και την προμήθεια οπλισμού. Οι συμβάσεις με το ελληνικό δημόσιο είναι ο τρόπος ισχυροποίησης του ομίλου Μπόμπολα, ενώ η ΠΗΓΑΣΟΣ εκδοτική ελέγχει μεγάλη μερίδα των ΜΜΕ. Το μεμπτό είναι ότι ο όμιλος Μπόμπολα έκανε έργα και προμήθευε χωρίς διαγωνισμούς. Βέβαια, δεν ξεχνάμε και τον δήθεν διαγωνισμό για το νησάκι της Ψυτάλλειας (για διαχείριση λυμάτων), όπου από τις 4 εταιρείες που συμμετείχαν, μόνο ο Άκτωρας του Μπόμπολα πληρούσε τις προϋποθέσεις. Οι υπόλοιπες κατασκευαστικές απέτυχαν (;) να καταθέσουν έγκυρες επιστολές.
Μπορεί να γράψει κανείς για πολλά πρόσωπα, από τον χώρο της show biz, μέχρι δημοσιογράφους, κληρικούς και επιχειρηματίες. Το πρόβλημα είναι πολυεπίπεδο και αποδεικνύει πως αν κάνεις buisness με το κράτος, ακόμη κι αν χρωστάς, ακόμη κι αν έχεις οφειλές προς το Δημόσιο, είσαι συνεργάτης του. Ανήκεις στα παιδιά του κράτους “πατερούλη”. Ενός κράτους για λίγους.
STEVENIKO
Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...
