Απεργούν οι δημοσιογράφοι. Με το δίκιο τους. Ο χώρος τους καταρρέει. Δεν είναι πλέον ότι έχασαν τη δύναμή τους στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης. Αυτή χάθηκε εδώ και καιρό. Χάνουν τις δουλειές τους. Αυτό είναι το τραγικό.

Δεν είμαι δημοσιογράφος, ούτε όμως ασπάστηκα ποτέ το «Αλήτες – Ρουφιάνοι – Δημοσιογράφοι». Οι περισσότεροι από αυτούς είναι εργαζόμενοι άνθρωποι όπως όλοι μας. Κάποιοι είχαν υφάκι, βέβαια. Τρελό. Κάποιοι άλλοι είχαν καβαλήσει και το καλάμι. Πού να το φανταζόταν ότι μια μέρα θα κατέληγαν άνεργοι και, κυρίως, αχρείαστοι;

Τότε που διάβαζα εφημερίδες, έβλεπα ότι οι περισσότεροι δημοσιογράφοι ηδονίζονταν να καταγγέλλουν ως αργόμισθους τους δημόσιους υπαλλήλους, να κατακεραυνώνουν το Δημόσιο γενικά και να ζητούν τη μείωσή του ή ακόμη και την πλήρη κατάργησή του.

Ήταν φανερό ότι οι ίδιοι, δε διάβαζαν την εφημερίδα που εργάζονταν. Αν το έκαναν, θα έβλεπαν ότι στην ίδια σελίδα που υπήρχε το κείμενό τους, φιγουράριζε και η διαφήμιση κάποιου υπουργείου και στην επόμενη, υπήρχε ολοσέλιδη καταχώριση κάποιου κρατικού οργανισμού.

Ήταν, επίσης, φανερό ότι οι ίδιοι δεν έκαναν έναν κόπο να μετρηθούν. Να δουν πόσοι δούλευαν στην ίδια εφημερίδα, να μάθουν πόσα φύλα πουλούσε η εφημερίδα τους και να δουν ότι κάτι πήγαινε στραβά.

Ακόμη κι αν στα έσοδα από τις πωλήσεις πρόσθεταν εκείνα από τις διαφημίσεις σύμφωνα με τον επίσημο τιμοκατάλογο, τα λεφτά για τους μισθούς τους και τα έξοδα εκτύπωσης και διανομής δεν έβγαιναν.

Ήταν φανερό, ότι ένιωθαν πως ζούσαν σ’ ένα ασφαλές εργασιακό περιβάλλον, όπου καμία κρίση δε θα τους άγγιζε. Κι έτσι, είχαν την πολυτέλεια να καταγγέλλουν τους υπόλοιπους εργαζόμενους, τις άλλες επιχειρήσεις, να βαφτίζουν «συντεχνία» όποιον δε γούσταραν, να μιλούν αφ’ υψηλού για την οικονομία της χώρας και να ξετρυπώνουν τις σπατάλες της.

Και ξαφνικά ήρθε η κρίση! Η κρίση στην οικονομία, στο Κράτος, στο Δημόσιο. Και τότε, οι δημοσιογράφοι σταμάτησαν να πληρώνονται, οι εφημερίδες και τα κανάλια τους άρχισαν να κλείνουν, οι απολύσεις ξεκίνησαν σαν καλοκαιρινό μπουρίνι.

Τα κείμενά τους έμειναν στη σελίδα της εφημερίδας χωρίς κρατική διαφήμιση και τα αφεντικά τους, όσο κι αν εκλιπαρούσαν, πίεζαν, εκβίαζαν, δεν έβρισκαν μαύρο χρήμα στα ταμεία με τα μυστικά κονδύλια.

Δυστυχώς, ούτε σήμερα οι δημοσιογράφοι που απεργούν δείχνουν να έχουν αντιληφθεί ότι αυτοί ήταν οι κυρίαρχοι δημόσιοι υπάλληλοι. Αυτοί που πληρώνονταν από τον «δημόσιο κορβανά» όπως τους άρεσε να αναφέρουν στις καταγγελίες τους.
Δεν παραδέχονται ότι οι μισθοδοσίες τους έβγαιναν από το υπουργείο Γεωργίας, από τον ΟΠΑΠ, από το Μέγαρο Μαξίμου.

Δεν είναι μόνο οι δημοσιογράφοι που αρνούνται να παραδεχτούν ότι ανήκαν στην, ελληνικής πατέντας, κατηγορία των δημοσίων υπαλλήλων ιδιωτικού τομέα. Κάτι σαν τα ΣΔΙΤ, δηλαδή, αλλά χωρίς ο ιδιώτης να βάζει λεφτά σε αυτή τη συνεργασία.

Τα ΜΜΕ έμπαιναν «μέσα» οικονομικά εδώ και καιρό. Για παράδειγμα, η «Τηλέτυπος Α.Ε.» στην οποία ανήκει το MEGA, εμφάνισε το 2009 καθαρές προ φόρων ζημίες, 602 χιλιάδες ευρώ. Το πρώτο 9μηνο του 2010 εμφάνισε ζημίες 12,8 εκατ. ευρώ, ενώ το πρώτο 9μηνο του 2011 οι ζημίες εκτοξεύτηκαν στα 27,8 εκατ. ευρώ.

Δεδομένου ότι στη μετοχική σύνθεση της «Τηλέτυπος Α.Ε.» κυριαρχούν ο ΔΟΛ (με 22,11%) και η Πήγασος Εκδοτική (με 26,82%), γίνεται αντιληπτό ότι τα ΜΜΕ βρίσκονται υπό κατάρρευση, επειδή το Δημόσιο – και όχι η ελληνική αγορά, η οποία δεν είχε ποτέ τη δυνατότητα να στηρίξει οικονομικά τόσα ΜΜΕ μέσω της διαφήμισης- δε μπορεί πλέον να τα στηρίξει.

Ουσιαστικά, λοιπόν, οι εργαζόμενοι των ΜΜΕ που σήμερα απεργούν, όχι μόνο δάγκωναν επί χρόνια το χέρι που τους τάιζε, αλλά αδιαφορούσαν και για τον τρόπο που έβρισκαν τα χρήματα οι εργοδότες τους.

Ποιο είναι το ακόμη πιο τραγικά ειρωνικό στον κλάδο των δημοσιογράφων; Ότι ακόμη και σήμερα οι «υπηρέτες» της δημοσιογραφίας ζητούν την κατάργηση της ΕΡΤ και κάποιοι χαίρονται για τις απολύσεις που γίνονται εκεί, επειδή είναι δημόσια επιχείρηση και την πληρώνει ο ελληνικός λαός.

Ελάτε, ρε παιδιά, την αλήθεια παραδεχτείτε έστω και την ύστατη ώρα. Μια μικρή αυτοκριτική. Μια παραδοχή, ότι κι εσείς από το Δημόσιο πληρωνόσασταν, από τα υπουργικά ταμεία και τα δημόσια έργα που έπαιρναν οι εργοδότες σας. Από τις υπερκοστολογήσεις.

Ούτως ή άλλως εμείς το ξέρουμε, όσο το κρύβετε τους εαυτούς σας κοροϊδεύετε απλώς. Κι αυτή η κοροϊδία είναι μια από τις αιτίες που σήμερα σας φέρνει αντιμέτωπους με την ανεργία. Ο βασιλιάς ήταν πάντα γυμνός, όμως εσείς φροντίζατε να τον ντύνετε με ωραία κείμενα. Τουλάχιστον, μιλήστε τώρα και πείτε για τη γύμνια του.

Πηγη

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...