Πως πρέπει να χαρακτηριστεί ένας Πολιτικός που ψηφίζει κάτι το οποίο δεν έχει διαβάσει; Μπορεί να εκληφθεί ως μέλος μίας αγέλης;
Μπορεί να περιγραφεί ως πρόβατο δίχως νου, συνείδηση και λογική; Ή μπορεί άνετα, χωρίς φόβο και πάθος να στιγματιστεί με τη βούλα του πειθήνιου Πραιτωριανού που εφαρμόζει μία πολιτική βασισμένη σε κείμενα που δεν έχει διαβάσει, μονάχα για να εκπληρώσει προγραφές και υποχρεώσεις προς σκοτεινούς τρίτους που κάθε άλλο παρά το καλό της Χώρας θέλουν;
Οι διαδοχικές ομολογίες της Λούκας Κατσέλη και του Μιχάλη Χρυσοχοίδη πως δεν διάβασαν το επαχθές και ανθελληνικό Μνημόνιο πριν το ψηφίσουν, πλην όμως το επέβαλαν, τους καθιστά ταυτόχρονα επικίνδυνους και εχθρούς της Πατρίδας. Και μόνον αυτές οι σοκαριστικές ομολογίες φτάνουν για να χαρακτηρισθούν ξενοκίνητα πιόνια δίχως ίχνος Εθνικής Συνείδησης, Κοινωνικής Ευαισθησίας και Πολιτικής Ευθύνης.
Προσέξτε τους γιατί είναι οι ίδιοι που ενώ προσκυνούσαν το χειρότερο Πρωθυπουργό της Ελλάδας από το 1830 και μετά ως να ήταν ο Φαραώ Αμενοφί, τώρα ομολογούν ότι όχι μόνο δεν διαπραγματεύτηκαν την πιθανότητα να έχει η Χώρα μας καλύτερη τύχη, αλλά πέρασαν ένα άθλιο αιμοσταγές και αντικοινωνικό νομοθέτημα δίχως να του ρίξουν ούτε ματιά.
Αυτοί λοιπόν, είναι οι ίδιοι που θέλουν να πρωταγωνιστήσουν στην Πολιτική ζωή της Χώρας ως εν δυνάμει αρχηγοί πολιτικού σχήματος σηματοδοτώντας τάχα το καινούριο, τη νέα μεταπολίτευση. Είναι φτωχές οι λέξεις «ηλίθιος», «ανεύθυνος», «επικίνδυνος» και «προδότης» για να περιγράψουν το πόσο λάθος είναι ακόμα και να τους περιβάλουμε με τον θεσμικό σεβασμό που τάχα επιβάλει ο ρόλος τους. Όλοι οι αρχηγήσιμοι του ΠΑΣΟΚ, χειρότεροι και πιο επικίνδυνοι από τον απερχόμενο «Βούδα», θα είχαν πραγματικά εξοριστεί από το καθεστώς της τέλειας Δημοκρατίας – της Αθηναϊκής- αμέσως μόλις θα τολμούσαν να αρθρώσουν τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισαν ένα νομοθέτημα το οποίο θα δέσμευε τη Χώρα για τα επόμενα είκοσι χρόνια.
Απέναντι σε αυτούς τους άθλιους, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, και η Κοινωνία έχει τις ευθύνες της. Δεν μπορεί πλέον να υπάρξει η παραμικρή ανοχή στις προδοτικές ακροβασίες τους, στην προσπάθεια εκδούλευσης έναντι των εντολέων τους και στην προσπάθειά τους να επιβιώσουν σαν τα σαπρόφυτα σε ένα περιβάλλον που πλέον δεν τους ανέχεται. Από εδώ και πέρα, πρέπει να αναθεωρηθεί ο τρόπος με τον οποίον αντιμετωπίζονται όλοι αυτοί οι σχοινοβάτες του μέλλοντός μας.
Ως ατάλαντοι πρωταγωνιστές σε Γκροτέσκο, ως άθλιοι κομπάρσοι σε μία τραγωδία γνωστών – αγνώστων συγγραφέων, ως εγκληματίες του δικού μας αύριο. Αυτοί είναι οι ορισμοί που τους πρέπουν και είναι και οι μόνοι που μπορούν να τους διασώσουν από τον οριστικό αφανισμό, διότι αν τους αντιμετωπίσουμε πολιτικά δεν θα μένει παρά να απαιτήσουμε το ομαδικό Δημόσιο χαρακίρι τους, το οποίο είναι αμφίβολο πως θα είναι αρκετό για την πλήρη εξιλέωσή τους απέναντι στο Έθνος και την Ιστορία.
STEVENIKO
Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...
