Η πολιτισμένη Δύση πλέον την θεωρεί αυτονόητη. Η Ανατολή ως επίτευγμα, οι χώρες υπό το καθεστώς σκοταδισμού ως ονειρική κατάσταση.



Ναι, αυτό το παιδί της Ελλάδας, η Δημοκρατία που πολλοί την θεωρούμε δεδομένη, δεν είναι τίποτε άλλο από την περίτρανη απόδειξη της ανωτερότητας του Ελληνικού πολιτισμού.

Η Δημοκρατία αποτελεί το επιστέγασμα του ανθρωπισμού όπως αυτός κατακτήθηκε στις πολιτισμικές δομές της Ελλάδας από την αρχαιότητα έως τη νεότερη ιστορία. γι' αυτό και αξίζει παγκόσμιου σεβασμού. Αρκεί να αναλογιστούμε ότι στην εποχή του Περικλέους όπου και πήρε την σφυρήλατη, ελεύθερη μορφή της, όπου δεν έφτανε το άδολο Ελληνικό φως, κυριαρχούσε το σκοτάδι.

Τα σταθερά βήματα του Ελληνισμού μέσα στους αιώνες που ξεκίνησαν από την γεωργία, τον οικισμό, την Πόλη όπου και αναπτύχθηκε ο πολιτισμός, είχαν μία μυστηριακή αδιάλειπτη αρχή: Την δικαιοσύνη ως Θεία Αξία και την τήρηση της ως ακρογωνιαίο λίθο. Από την προστασία των αδύναμων της κοινωνίας, έως τον σεβασμό στην φύση και το Θείο, αυτά ήταν τα θεμέλια που σήκωσαν το περήφανο αέτωμα του συμμετοχικού πολιτεύματος για να φωτίσει έως σήμερα την ανθρωπότητα.

Δεν μπορεί ένας λαός που δεν έχει εξασφαλίσει βασικές δομές κοινωνικής προστασίας και ισότητας να λειτουργήσει, ούτε καν να φανταστεί την δημοκρατία. Δεν μπορεί μία κοινωνία που επιτρέπει τον φόνο του αδυνάτου (είτε αυτός ονομάζεται σύζυγος, τέκνο ή δούλος), να προχωρήσει ούτε βήμα στην κοινωνική και πολιτισμική ανέλιξη. Η αμείλικτη ιστορική αλήθεια, χωρίς διάθεση σοβινισμού, είναι ότι κανένα Έθνος, καμία οργανωμένη κοινωνία στον τότε γνωστό κόσμο δεν θα προχωρούσε βήμα πολιτισμικά εάν δεν συναντούσε τον Ελληνισμό.

Και τι συναντούσε ο Ελληνισμός; Δαρείους, Ξέρξηδες, δεισιδαιμονία, τυραννία και απάνθρωπες δομές.

Υπηρέτες που θάβοντο μαζί με τους αφέντες. Χαρέμια με σκλάβες, παιδική εκμετάλλευση ως «αυτονόητο» θεσμό. Όλα αυτά που γκρέμισε ο ευεργέτης, ο μέγας εκπολιτιστής της ανθρωπότητας, ο Μέγας Αλέξανδρος, ανοίγοντας ιδανικά τον δρόμο για την ύστερη διάδοση του Θείου λόγου μέσω του Ευαγγελίου.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι λαοί που απελευθέρωσε τον μακαρίζουν ακόμα και σήμερα δίνοντας περήφανα το όνομα του στα παιδιά τους. Δεν είναι ανεξήγητη η υποδοχή του από τις γυναίκες ακόμα και των βασιλικών οικογενειών του εχθρού που τον τιμούσαν ως σωτήρα.

Η Δημοκρατία λοιπόν δεν είναι αυτονόητη κατάληξη, αλλά υπέρτατη κατάκτηση του Ελληνικού πολιτισμού. Με αυτό το πρίσμα, η διατήρηση της περνά από τον σεβασμό των αξιών που τιμήθηκαν πρώτα στην Ελλάδα και εξαπλώθηκαν στον υπόλοιπο κόσμο. Την Δικαιοσύνη, την Τέχνη, την Επιστήμη αλλά πριν από όλα, την Ανθρωπιά.

Ας το σκεφτούν αυτοί που υβρίζουν την Ελλάδα φορώντας όμως αυθαίρετα την ταμπέλα του «Δημοκράτη».

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...