Οι μέρες που περνάμε έχουν ξεκάθαρο άρωμα συντέλειας. Στα προηγούμενα δυο χρόνια έκλεισε το 25% των ελληνικών επιχειρήσεων. Κάποιοι βουλευτές και μετέπειτα αξιωματούχοι της κυβερνήσεως είπαν πως αυτοί που έκλεισαν δεν θα έπρεπε να ήσαν ανοιχτοί εξαρχής, πως δεν μπορούμε να έχουμε τόσα ρουχάδικα, τόσες καφετέριες, τόσα τυροπιτάδικα.

Μετά ήρθαν τα περίπτερα με τον καθορισμό τους ως φοροεισπράκτορες του κράτους, έπειτα οι χρηματιστηριακές, κατόπιν οι τεχνικές εταιρίες και όλα τα επαγγέλματα της οικοδομής, ο κλάδος των αυτοκινητάδων και των συνεργείων, οι μάντρες αυτοκινήτων, η μίσθωση ακινήτων, η πώληση και μεσιτεία ακινήτων, και ούτω καθεξής.

Κάθε φορά η καταστροφή μονάδων παραγωγής πλούτου στην ιδιωτική οικονομία ήταν “νομοτελειακή”, αναπόφευκτη, και “απαραίτητη” δια στόματος φαρισαίων και τελώνων, για την εξυγίανση της οικονομίας μας. Αυτή όμως η “δήθεν” νομοτελειακή κατάληξη των μικρομεσαίων αυτών επιχειρήσεων (και πολλών ίσως μεγάλων που δεν πρόλαβαν να μεταναστεύσουν σε λιγότερο τοξικά για την επιχειρηματικότητα κράτη), ήταν το αντάλλαγμα για να μην γίνουν δραστικές αλλαγές στο μέγεθος, στη γραφειοκρατία και στη διαφθορά του τεράστιου κρατικού μηχανισμού που απορροφούσε και κάθε τελευταία ικμάδα ζωής από την κοινωνία.

Η ελληνική κοινωνία ολόκληρη θυσιάζεται για να μην αλλάξουν οι προνομιακές σχέσεις κάποιων πολιτικά ισχυρών και διεφθαρμένων μειοψηφιών με το κράτος. Με άλλα λόγια, η Μεταπολίτευση ολόκληρη αποδείχθηκε μια καλοστημένη μηχανή αρπαγής πλούτου από το κοινωνικό σύνολο για αναδιανομή στα “δικά μας παιδιά”, γαλαζοπρασινοκοκκινοπών αποχρώσεων. Αυτοί που έμειναν απ΄έξω να υποστηρίζουν με το μόχθο τους την σπατάλη και νεοπλουτισμό των φαύλων, έφτασαν σε ύστατο σημείο εξαθλίωσης πλέον.

Με ψεύτικα στοιχεία η μεταπολιτευτική μαφία φούσκωσε το ΑΕΠ συμπεριλαμβάνοντας τα ναρκωτικά, τους ανάπηρους επαίτες και τις ιερόδουλες στα νούμερά του, για να δικαιολογήσει αδικαιολόγητο δανεισμό, και να προφασιστεί μια “εικονική φοροδιαφυγή” εγγράφοντας απαιτήσεις 60 δισ. ευρώ από κακομοίρηδες, βοσκούς, κλεισμένες και πτωχευμένες επιχειρήσεις και μπατιρολαμόγια. Με την φορολογική λαίλαπα των τελευταίων δυόμιση ετών, η εξουσιαστική μαφία έχει στεγνώσει και την αγορά από τα τελευταία κατακάθια ρευστότητας για να συντηρεί ανέπαφο το μηχανισμό επανεκλογής του ενόψει των επερχόμενων εκλογών.

Αυτή η τακτική έχει καταστρέψει 1.250.000 θέσεις εργασίας στην ιδιωτική οικονομία, στέλνει τους γέρους για ύπνο νωρίς για να μη πεινάνε, κάποιους που δεν τους παίρνει εύκολα ο ύπνος στους κάδους των σκουπιδιών έξω από τα φαστφουντάδικα, τους μισούς ασθενείς να παίρνουν τα φάρμακά τους μέρα παρά μέρα λόγω ανέχειας να αγοράσουν πλέον από την τσέπη τους τα φάρμακά τους, ενώ φαρμακοποιοί-γιατροί-φαρμακευτικές συζητούν για τις επιπτώσεις των γενόσημων στο 0,01% των περιπτώσεων.

Από τους εργαζόμενους που έχουν δουλειά, περισσότεροι από 400.000 μισθωτοί πληρώνονται με καθυστέρηση πάνω από 3 μήνες, και περισσότεροι από 200.000 με καθυστέρηση άνω των 6 μηνών. Η αδηφάγος κιμαδομηχανή του Σοβιετικού ελληνικού δημοσίου συνεχίζει ακάθεκτη και απαιτεί 9 υπογραφές και σφραγίδες από συμβολαιογράφο, επιμελητήριο, εφορία, ταμείο νομικών, ΤΥΠΕΔ, πάλι εφορία, πάλι επιμελητήριο, και τελικά νομαρχία και έπειτα εφημερίδα της κυβερνήσεως, για να μεταφέρει την έδρα της στο διπλανό τετράγωνο μια επιχείρηση που βρήκε φτηνότερο ενοίκιο εν μέσω κρίσεως, ή που απολύοντας το 50% του προσωπικού της ήδη, δεν χρειάζεται όλο το χώρο που ενοικιάζει. Ακόμα και αν θέλει ο μικρομεσαίος να γλυτώσει χρήματα από τα λειτουργικά του, πρέπει να πληρώσει λύτρα στο κράτος-κιμαδομηχανή.

Η λύσσα με την οποία καταστρέφει περιουσίες πλέον ο ελληνικός κρατικός μηχανισμός θυμίζει την υπερφορολόγηση πριν από κάθε καταστροφή κρατικής οντότητας. Από την Περσική αυτοκρατορία, στη Ρωμαϊκή, στη Βυζαντινή, στις αποικιοκρατίες, και τις δικτατορίες του περασμένου αιώνα, ως και την με μένος απομύζηση των κατοχικών δυνάμεων στις κατακτημένες χώρες. Ίσως ακόμη δεν έχει ξεκινήσει να μαζεύει πτώματα από το δρόμο ο Δήμος με τα απορριμματοφόρα του, ή αν με 40.000 άστεγους το έχει ξεκινήσει, δεν το έχουμε μάθει. Πάντως η εγκληματικότητα, πρωτόγνωρο για την Ελλάδα, δίνει μια ληστεία ανά λεπτό, και μια δολοφονία λόγω ληστείας κάθε 48 ώρες. Αυτό ενόσω το 50% της αστυνομίας, ή ίσως και παραπάνω, φρουρεί “σημαίνοντα” πρόσωπα που συμμετείχαν στη λεηλασία της ελληνικής κοινωνίας τα τελευταία 30 χρόνια.

Η κοινωνία καταρρέει, και ενώ το πρώτο 25% όλων των ελληνικών επιχειρήσεων πήρε δυο χρόνια για να κλείσει, άλλο 25% αναμένεται να κλείσει στις επόμενες 90 μέρες αν δεν γίνει κάτι δραστικό που θα προσδώσει ρευστότητα στην αγορά.

Δεν ξέρω αν θα μπορούσαν να μοιράσουν ζεστό χρήμα στην αγορά σε 90 μέρες -αμφιβάλω. Μια ουσιαστική λύση που θα μπορούσε να δώσει άμεσα αποτελέσματα, θα ήταν να παγώσουν (δια νόμου) τις πληρωμές προς το κράτος των μικρομεσαίων που κινδυνεύουν να κλείσουν και έχουν πάει πίσω στους μισθούς τους για 3-6-9 μήνες, ώσπου οι μεταρρυθμίσεις να ξεκινήσουν να πιάνουν τόπο.

Όμως φοβάμαι πως κανείς τους δε νοιάζεται. Το μόνο που νοιάζονται είναι το πώς θα εξασφαλίσουν τις ψήφους της εκλογής τους στις επερχόμενες εκλογές!

Ένα καζάνι που βράζει, στα όρια της έκρηξης, αργά ή γρήγορα θα δώσει την τελειωτική κίνηση στο παιχνίδι εξουσίας και διαφθοράς. Καμιά αλαζονική εξουσία όμως δεν αναγνώρισε τα σημάδια τους τέλους της. Ούτε αυτή θα το κάνει.

Εκτός αν προλάβουμε να τους αλλάξουμε εγκαίρως.















-