Στρατιές ανέργων, στρατιές αστέγων.

Νεκροί άστεγοι, νεκροί συνταξιούχοι.

Οικονομικοί μετανάστες, δολοφονική καταστολή.

Φίμωση δημοσιογράφων, αμείλικτη προπαγάνδα.

Μετά απ’ όσα έχουν γίνει είναι αστείο να μιλάς για εργασιακά δικαιώματα, για προβλέψεις εκλογικών αναμετρήσεων. Αστείο, αλλά όχι για γέλια. Τί φταίει, ποιος φταίει,; Νομίζουν ότι χειρουργικά θα αποδοθούν ευθύνες. Αν και όταν έρθει η ώρα του πραγματικού απολογισμού, τίποτα από τον μικρόκοσμο των φαύλων κομμάτων, των εκμεταλλευτών, των αφεντικών, των προπαγανδιστών δεν θα γλιτώσει. Μόνο ένας τέτοιος απολογισμός θα ‘ ναι σωστός.

Οι μετριοπαθείς λύσεις είναι για ειρηνικούς καιρούς. Έχουμε νεκρούς. Δεν είναι ειρήνη αυτό που ζούμε, όσο κι αν προσπαθούν να το καλύψουν. Όσο κι αν φοβόμαστε να το αποδεχτούμε.

Αν οι νεκροί δεν είναι “οδηγοί της ελπίδας” κι αν η διαρκής αναξιοπρέπεια της απάθειας είναι ένα αποδεκτό φορτίο, τότε ας κλείσουμε τα μάτια, εμείς οι ζωντανοί. Κι ας ελπίσουμε ότι όλα θα τελειώσουν, σύντομα, με τη βοήθεια άλλων. Θα τελειώσουν, θα μας τελειώσουν.

Πηγη

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...