«Σκορπίστε φόβο για να αντιμετωπίσετε την λαϊκή οργή», είναι το σύνθημα του καθεστώτος προς τους παράγοντες επικοινωνίας του. Το ίδιο σύνθημα από τότε που ιδρύθηκαν τα μοντέρνα κράτη. Φόβος εναντίον θύμου. Θα σε τρομάξω πολίτη για να συμμαζέψεις τον θυμό σου και να συμμορφωθείς με τον ρεαλισμό του διαπλεκόμενου καθεστώτος οδεύοντας προς την κάλπη. Θα σε μάθω να σκέφτεσαι και να ψηφίζεις, να δρας και να αποφασίζεις με κριτήριο τον φόβο. Αυτός και μόνον αυτός συστήνει ρεαλισμό.
Ο θυμός διαταράσσει τον φοβικό κόσμο που οργανώνει ρεαλιστικά την συμπεριφορά του πολίτη. Ο θυμός δομεί έναν κόντρα ρεαλισμό, αυτόν της χειραφέτησης. Μέσω του φόβου νομιμοποιείται ο ρεαλισμός της σκλαβιάς. Μέσω του θυμού ο ρεαλισμός της αυτοδιάθεσης, της εξέγερσης, της επανάστασης. Ο φόβος γεννά την ανάγκη της αστυνόμευσης, της προστασίας, της καταστολής. Ο θυμός γεννά της ανάγκη του δικαίου και της οργάνωσης σε μια άλλη βάση που θα προσφέρει θεσμούς αποκατάστασης της αδικίας, άρσης του αποκλεισμού, διασφάλισης της απειλούμενης από όσους σκορπούν το φόβο, ύπαρξης. Ο θυμός γεννά όμως και την αντεκδίκηση. Όσο πιο έντονος είναι ο φόβος, τόσο πιο έντονα θα εκφραστεί και η διάθεση για εκδίκηση. Φόβος και θυμός είναι οι δύο όψεις του νομίσματος της σκλαβιάς.
Στις δημοκρατίες φροντίζουμε να ισορροπούμε μεταξύ φόβου και θυμού. Όσο υψηλότερο είναι το επίπεδο ισορροπίας μεταξύ ισότητας και ελευθερίας, τόσο χαμηλότερα τοποθετείται εκείνο της σχέσης φόβου-εκδίκησης. Στις πραγματικά προηγμένες φιλελεύθερες δημοκρατίες ο φόβος λαμβάνει άλλες μορφές, θεσμικές μορφές διασκέδασης που παρέχουν το αίσθημα της ασφάλειας στον πολίτη. Εδώ ο θυμός δεν εκφράζεται ως οργή, αλλά μεταβάλλεται σε ανταγωνιστική διάθεση για επικράτηση, κυριαρχία, κέρδος και όχι σε ρήξη με το καθεστώς που συστήνει αυτόν καθ’ εαυτόν τον κοινωνικό ή πολιτικό ή οικονομικό ανταγωνισμό.
Ο φόβος δεν συμβαδίζει με την ανάπτυξη της δημοκρατίας και βάλει ευθέως εναντίον της φιλελεύθερης κοινωνίας. Είναι το όπλο όσων βλέπουν (θέλουν) τους πολίτες ως σκλάβους τους. Είναι ο μηχανισμός των αυταρχικών δομών. Είναι η καταφυγή των χυδαίων πολιτικών…είναι το σύστημα και η αρχή λειτουργίας της σκληρής δεξιάς και όλων των μορφών δικτατοριών. Είναι ο ύπουλος μηχανισμός συντεταγμένου ή ακόμη και άναρχου κατακερματισμού του κοινωνικού σώματος και συγκρότησης των ηγεμονικών δομών, αλλά και διατάραξης της εσωτερικής συνοχής κάθε προσωπικότητας.
Ο φόβος είναι το δηλητήριο που σκορπά το καθεστώς των διαπλεκομένων σήμερα στην Ελλάδα. Ο θυμός είναι ένας κόντρα μηχανισμός που επιζητεί να επαναφέρει σε ισορροπία την διαταραγμένη από τον φόβο και την απειλή για την ίδια την υπόσταση, προσωπικότητα. Στις κοινωνίες όπου ο θυμός βασιλεύει εξαιτίας μιας βαθειάς κρίσης, το να εκτραπείς ως κυβερνήτης, προσθέτοντας επιπλέον ποσότητες φόβου, είναι σαν να επιθυμείς ο θυμός να μεταβληθεί σε ανεξέλεγκτη οργή και η τελευταία να οδηγήσει σε αντεκδίκηση, σε ρήξη του λαού με τους κυβερνήτες του. Και αυτό το προωθείς μόνον στην περίπτωση που είσαι εγκληματικά ηλίθιος, προβοκάτορας εναντίον των δημοκρατικών θεσμών, ή έχεις στο μυαλό σου έτοιμη μια ολοκληρωτική λύση: μια χούντα, μια μιλιταριστική ή αστυνομική δομή, ένα κράτος υπό καθεστώς πολιορκίας.
Εκεί το πάτε όσοι επενδύετε στον φόβο και μην κάνετε ότι δεν το ξέρετε! Τρομοκρατώντας την κοινωνία για να χειραγωγήσετε την ψήφο της, καλλιεργείτε ένα αποκρουστικό για την δημοκρατία, περιβάλλον. Είστε τελικά πολύ επικίνδυνοι, εσείς οι διαπλεκόμενοι, οι οποίοι σήμερα συμμαχώντας με ό, τι πιο αντιδραστικό κοινωνικά και ό,τι πιο αναχρονιστικά δεξιό, ναρκοθετείτε την προοδευτική εξέλιξη της χώρας, προφασιζόμενοι μάλιστα, ότι θορυβήστε από την άνοδο των ακροδεξιών! Τουλάχιστον μην υποκρίνεστε! Στο ίδιο γενικό πλαίσιο καλλιέργειας απειλών και μετάδοσης φόβου κινείστε. Η μορφή μόνον των απειλών διαφέρει και όχι η δομή του ρεαλισμού της τρομοκρατίας σας.
Φοβερίζετε τον ψηφοφόρο ότι αν δεν αποδεχτεί την σκλαβιά που εσείς οι ίδιοι φέρατε στην χώρα για να διασφαλίσετε τα συμφέροντά σας, θα δυστυχήσει ακόμη περισσότερο, παραγνωρίζοντας τον ρόλο σας στην χρεοκοπία της χώρας. Τον απειλείτε ότι αν δεν σας υποστηρίξει με την ψήφο του θα χάσει το ευρώ του, από την στιγμή που καλά γνωρίζετε ότι αυτό το χάνει καθημερινά και ότι όλα είναι έτοιμα για να εξέλθει η χώρα της ευρωζώνης, διατηρώντας στην ιδανικότερη περίπτωση για εσάς, μία ειδική σχέση με αυτήν. Γνωρίζετε, οι άμεσα ενδιαφερόμενοι, ότι σε όλες τις κυβερνήσεις της ευρωζώνης και σε κάποιες εκτός αυτής, υπάρχει έκθεση της τρόικας με την οποία βεβαιώνεται ότι το πρόγραμμα σταθερότητας στην Ελλάδα απέτυχε και ότι δεν υπάρχουν προϋποθέσεις εξυπηρέτησης των όρων του μνημονίου. Ξέρετε πολύ καλά ότι έχοντας αυτή την έκθεση στα χέρια τους οι κυβερνήσεις, δεν θα μπορέσουν στην συνέχεια να αντλήσουν την απαιτούμενη πλειοψηφία για να εξυπηρετηθεί η δανειακή σύμβαση.
Όλα τα ξέρετε, αλλά επιδίδεστε στην εξαπάτηση του εκλογικού σώματος, σκορπώντας σοκ και δέος με την απειλή εξόδου από την ευρωζώνη, ή ακόμα κι από την ΕΕ, εάν ο λαός δεν στηρίξει αυτούς που τον οδήγησαν κυριολεκτικά στην άβυσσο μετά την πρόκληση ναυαγίου στην ελληνική οικονομία. Η καλλιέργεια φοβίας στο ζήτημα αυτό αποτελεί κοινή αθλιότητα, στον βαθμό που συνδέεται με το αποτέλεσμα των εκλογών. Το μόνο που θα μπορούσε να κρίνει το αποτέλεσμα είναι τί είδους ειδική σχέση με την ευρωζώνη θα αποκτήσει τελικά η Ελλάδα και εάν συμφέρει τον ελληνικό λαό μία τέτοια διευθέτηση. Και είναι βέβαιο ότι ο χειρότερος που θα μπορούσε να το διαπραγματευθεί είναι εκείνος που, σκαρφιζόμενος απίθανες απειλές και παραβιάζοντας κάθε λογική πολιτικής νομιμοποίησης και την συνταγματική τάξη της χώρας, δέχτηκε – στον βαθμό που δεν προκάλεσε – την μεταβολή της χώρας σε ευρωποιημένο προτεκτοράτο.
Φτάσατε στο σημείο να φοβίζετε τον κόσμο με την αριστερά, αναπαράγοντας χυδαιότητες που συνδέθηκαν με την πολιτική αφήγηση της δεξιάς μετά το τέλος του εμφυλίου. Συνδέετε την αριστερή αφήγηση και την αριστερή πρακτική στον τόπο μας με ατομικές και ομαδικές ενέργειες που ανήκουν στην περιοχή του κοινού ποινικού δικαίου, ή αποτελούν εκδήλωση χουλιγκανισμού. Τοποθετείτε την αριστερά, έτσι, όχι απλώς στο άκρο του πολιτικού φάσματος, αλλά σ’ εκείνο του κοινωνικού, σκιαγραφώντας την ως underground οντότητα (κουλτούρα).
Δυστυχώς για εσάς, το ποιοι βρίσκονται στο φάσμα του υποκόσμου στην Ελλάδα, το γνωρίζουν πολύ καλά πλέον, εκτός από τους ντόπιους και οι ξένοι. Καθημερινά δεκάδες σκάνδαλα δείχνουν ότι στην χώρα μας υπόκοσμος είναι ο «καλός κόσμος» της πολιτικοεπιχειρηματικής τάξης, που καθ’ όλη την μεταπολίτευση αποτέλεσε τον κορμό της ηγεμονίας που πολιτικά θεμελίωσαν και εξέφρασαν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Εκτός και εάν τους άπληστους επιχειρηματίες, τους νταβάδες με τους αχυρανθρώπους τους, τους φοροκλέφτες ημετέρους και τους διάκονους της μίζας, δεν θα πρέπει να τους θεωρούμε υπόκοσμο, αλλά απλώς διαπλεκόμενους. Με πολύ τακτ τόσα χρόνια αποκαλούμε τον δικομματισμό και τον μηχανισμό αναπαραγωγής του, διαπλεκόμενο καθεστώς. Καθεστώς υποκόσμου θα ήταν μάλλον ακριβέστερο! Άρα σήμερα βλέπουμε τον υπόκοσμο να εκφοβίζει τον κόσμο στην χώρα μας και αυτό το αποκαλούμε «νοικοκυραίοι εναντίον αριστερών». Κάποιο τραγικό λάθος γίνεται κι εδώ. Οι αριστεροί είναι οι νοικοκυραίοι και ο λογής-λογής υπόκοσμος αυτοί που τους «νοικοκύρεψαν» και τώρα τους τρομοκρατούν, εκφοβίζοντάς τους με τον ίδιο τους τον εαυτό. Μας ζητούν να φοβηθούμε τον εαυτό μας, διότι δίχως την σοφή καθοδήγηση της διαπλοκής, είναι πιθανό να διαπράξουμε αυτοχειρία!
Σεβόμενος τις οικογένειες αυτών που ήδη την έχουν διαπράξει, δεν θα αποτολμήσω να κάνω χιούμορ πάνω σ’ αυτό. Είναι σε κάθε περίπτωση παράλογο, όσοι αποδεδειγμένα συνέβαλαν στην δημιουργία της κοινωνικής παθογένειας στην Ελλάδα, στην δομή ενός διαπλεκόμενου πολιτικού συστήματος με εκατοντάδες σκάνδαλα και κατέληξαν, για να περισωθούν οι ίδιοι, να παραδώσουν την χώρα δίχως ίχνος διαπραγμάτευσης στην τρόικα, να φοβίζουν την κοινωνία με τον μπαμπούλα της αριστερής κυβέρνησης. Στην πραγματικότητα η ίδια η παρουσία του διαπλεκόμενου καθεστώτος αποτελεί φόβο και τρόμο για τον ελληνικό λαό και τα συμφέροντα της χώρας. Το φαιδρό είναι ότι στην τελική ευθεία προς τις δεύτερες εκλογές, οι τρομοκράτες του ελληνικού λαού εμφανίζονται ταυτόχρονα και θυμωμένοι. Τούτο πια, αν δεν είναι μία νέα σκηνή φαρσοκωμωδίας, ανήκει στο πεδίο της ψυχιατρικής. Εάν, φίλοι, δεν ρυθμίσουμε πολιτικά τον θυμό μας, υπάρχει φόβος να τρελαθούμε, όχι από τον φόβο μας, αλλά από τον φόβο εκείνων που τον προκαλούν.
Clicking moves right
Πρόσφατες Αναρτήσεις
STEVENIKO
