Δύο βασικά, ιστορικής σημασίας, στοιχεία «περιείχε» η ψήφος της 6ης Μαΐου:

- Κατά πρώτον την καταδίκη του δικομματισμού και την καταγγελία ολόκληρης της στρατηγικής και των επιλογών του Μνημονίου.

- Κατά δεύτερον τη βούληση, την απόφαση της κοινωνίας να περάσει στην «πρώτη γραμμή», να δώσει η ίδια τη μάχη με τους δανειστές και τους φορείς της ξένης κατοχής για την επιβίωσή της, για το μέλλον της. Η κοινωνία απαίτησε να διαπραγματευτεί στην ουσία η ίδια και να προασπίσει την αξιοπρέπειά της τα δικαιώματά της, τους όρους της σωτηρίας της.

Αυτό ακριβώς το ιστορικό μήνυμα, αυτή ακριβώς η κατάθεση της βούλησης ενός ολόκληρου λαού προκάλεσε τον πανικό και τον φόβο στην Ευρώπη. Η αντίσταση, η αντίδραση μιας ολόκληρης κοινωνίας που τελεί εδώ και δύο χρόνια σ' ένα καθεστώς τρομοκράτησης, εκβιασμών, που οδηγείται συστηματικά στην εθνική και οικονομική εξαθλίωση αποτελεί μια «σπίθα» που μπορεί να ενεργοποιήσει και άλλους λαούς στην Ευρώπη οι οποίοι σήμερα υφίστανται το νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα εξόντωσης τους υπό την ηγεμονική εποπτεία του 4ου Ράιχ και της διεθνούς κερδοσκοπίας… Γι' αυτό οι εξελίξεις θα πρέπει να ελεγχθούν, να χειραγωγηθούν…

1) Πρώτο επίπεδο παρέμβασης: Η αναστήλωση του κατεδαφισθέντος δικομματισμού, ώστε η «μνημονιακή συντεχνία» να συνεχίσει να διεκπεραιώνει τις επιταγές των δανειστών μας.

Τα «κομμάτια και θρύψαλα» της συντηρητικής παράταξης συναθροίζονται προκειμένου να αποτελέσουν τον προμαχώνα του «αστικού καθεστώτος», να συγκροτήσουν τον «ευρωπαϊκό» φορέα που θα μας διατηρήσει στην Ευρωζώνη και στο ευρώ…

Μπροστά στον «ύπατο» αυτό στόχο, στην αποστολή της «εθνικής σωτηρίας» συνωθούνται τα υπολείμματα της ΝΔ, οι κληρονόμοι της ΕΠΕΝ και θαυμαστές του Λεπέν, οι πάσης φύσεως ακροδεξιοί, οι εκφραστές των πλέον ακραίων νεοφιλελεύθερων αντιλήψεων (όπως η κ. Ντ. Μπακογιάννη) και ετοιμάζονται όλοι για τη «μεγάλη αναμέτρηση»… Η σύγκριση με την κλασική ταινία «οι γενναίοι του Μπρανκαλεόνε» είναι εντελώς συμπτωματική.

Στην άλλη «όχθη» του δικομματισμού, τα ΜΜΕ και οι επιτελείς του 4ου Ράιχ ενισχύουν τον κ. Ευάγγ. Βενιζέλο, προκειμένου να μην καταρρεύσει εντελώς το ΠΑΣΟΚ, ώστε να χρησιμοποιηθεί ως αναγκαία «βακτηρία» στο ενδεχόμενο συγκρότησης, μετεκλογικά, μιας «μνημονιακής κυβέρνησης». Υπάρχει όμως και ένα «εσωτερικό» πρόβλημα, που αφορά στη διαρροή ενός τμήματος αυθεντικών «μνημονιακών» ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ προς τη ΝΔ για τη σωτηρία του καθεστώτος… Η «μνημονιακή συνεύρεση» έχει ως επακόλουθο την ελεύθερη πλέον επικοινωνία μεταξύ των ψηφοφόρων.

2) Στο δεύτερο επίπεδο παρέμβασης εκτυλίσσεται μια επιχείρηση εξαπάτησης προκειμένου να αμβλυνθεί ή και να ενσωματωθεί η ριζική άρνηση της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας προς τη συνέχιση των μνημονιακών επιλογών και μέτρων…

Το διακύβευμα είναι η περίφημη διαπραγμάτευση… Έμμεσα και δειλά διατυπώνεται η εκδοχή αυτή από ορισμένα ευρωπαϊκά συστημικά κέντρα, ως «αντίδωρο», ως σανίδα σωτηρίας προς τον εγχώριο δικομματισμό και ως δόλωμα προς τους έλληνες ψηφοφόρους… Αίφνης εμφανίστηκαν οι κ. Σαμαράς και Βενιζέλος ως «επαναστάτες» κατά του Μνημονίου, ως ισχυροί και έγκυροι διαπραγματευτές που θα καταργήσουν, δήθεν, τις επονείδιστες και καταστροφικές επιλογές τις οποίες οι ίδιοι υπέγραψαν φαρδιά πλατιά πριν από λίγες εβδομάδες, επικυρώνοντάς τες μάλιστα με εξευτελιστικές, προσωπικές, δηλώσεις μνημονιακής νομιμοφροσύνης… Πρόκειται για ηγεσίες που έχουν αποβάλει κάθε πρόσχημα, κάθε αιδώ, και στην πράξη ειρωνεύονται ευθέως τον ελληνικό λαό.

Επειδή όμως το σύστημα των εγχώριων μνημονιακών συμφερόντων νιώθει τον κίνδυνο που πλησιάζει, ο κάθε φορέας του συστήματος αυτού βγάζει στη φόρα «τα άπλυτα» των άλλων. Έφθασε ο πρόεδρος του ΣΕΒ να κατηγορεί τον Ευάγγ. Βενιζέλο ως βασικό ένοχο για τη μείωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα, την κατάργηση της «μετενέργειας», για την κατάλυση των ΣΣΕ… Και η απάντηση του κ. Βενιζέλου ήταν ότι οι δυνάμεις της εργοδοσίας ενήργησαν ως «κουκουλοφόροι» σε αγαστή συνεργασία με την «τρόικα»…

Αυτές οι καταγγελίες, οι οποίες παραπέμπουν σε μεθόδους «πολιτικής μαφίας» που εξαρθρώνεται, αποδεικνύουν για άλλη μια φορά το άθλιο παιγνίδι που παίχθηκε σε βάρος της πατρίδα μας και του ελληνικού λαού.

Όλοι τους έδρασαν ως «κουκουλοφόροι», είτε πρότειναν τα εγκληματικά αυτά μέτρα είτε τα υπέγραψαν και τα «νομιμοποίησαν» στο εθνικό Κοινοβούλιο.

Το χειρότερο για τις ηγεσίες και για τις ηγετικές ομάδες που συνεργάστηκαν για το εθνικό αυτό έγκλημα είναι ότι ΤΙΣ ΚΟΥΚΟΥΛΕΣ ΤΙΣ ΦΟΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΟΥΣ, ΣΤΗ ΣΚΕΨΗ ΤΟΥΣ, ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥΣ. Γιατί μόνο άτομα που νιώθουν σαν αντίπαλο, σαν εχθρό μια ολόκληρη κοινωνία θα συμμετείχαν σ' αυτό το εθνικό έγκλημα.

Κι όμως δεν έχουν μετανιώσει για τίποτα. Δεν σέβονται τίποτα. Απλώς άλλαζαν τη μνημονιακή τους πανοπλία με το κοστούμι του διαπραγματευτή, του εθνικού σωτήρα… Στην πράξη όμως απέμειναν πολιτικά γυμνοί, έκθετοι και απαξιωμένοι στα μάτια ενός ολόκληρου λαού, ο οποίος δεν πρόκειται ούτε με εκφοβισμούς, ούτε με απειλές ούτε με απάτες να διαπραγματευτεί την ψήφο του.