Του Αλέξανδρου Μερκούριου

Έχει πραγματικά εξαιρετικό ενδιαφέρον να βλέπεις, το πώς ένα σύστημα αντιμετωπίζει κατάματα την καταστροφή του, αλλά παρ’ όλα αυτά δεν κάνει τίποτα για να την αποφύγει. Το κουκλοθέατρο των διερευνητικών εντολών με τις βαρύγδουπες δηλώσεις των πολιτικών αρχηγών και την αγωνία του Προέδρου της Δημοκρατίας, δεν δείχνουν τίποτα περισσότερο από ένα πολιτικό σύστημα που τελειώνει και εμμένει στα παραδοσιακά κλισέ, σαν να μην έχει πάρει χαμπάρι ότι το τέλος βρίσκεται κοντά.

Το άρθρο του Δημήτρη Μυ σήμερα στο topontiki.gr, σημείωνε μια πολύ σημαντική παράμετρο: Τα κόμματα, οτιδήποτε κι αν ευαγγελίζονται οφείλουν «να προετοιμάσουν την κοινωνία για το κόστος και τις συνέπειες μιας μάχης (σ.σ. που ακολουθεί). Και προϋποθέτουν απαντήσεις σε κάποια βασικά:

1. Είναι Υπέρ της παραμονής της χώρας στο ευρώ με κάθε τίμημα και κόστος;
2. Είναι κατά της παραμονής; Με ποιο τίμημα και κόστος;
Οι απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα μπορεί να είναι (πολιτικά) δύσκολες, ωστόσο είναι απαραίτητες για να βγάλει ο καθένας τα συμπεράσματά του και να κατανοήσει:
● Γιατί, αν και υπάρχει πλειοψηφία 168 εδρών από Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, δεν σχηματίζουν κυβέρνηση για να επιδιώξουν τους προγραμματικούς τους στόχους;
● Γιατί είναι απαραίτητος ο ΣΥΡΙΖΑ;

Τελικά, γιατί είμαστε σίγουροι ότι αυτός ο γύρος των διερευνητικών εντολών παίχτηκε πιο πολύ στις δημόσιες δηλώσεις παρά σε μια πραγματική διερεύνηση προθέσεων για τον σχηματισμό κυβέρνησης»;

Πολύ σωστά, γιατί στο κουκλοθέατρο της περασμένης εβδομάδας, προσωπικά δεν πρόσεξα, την παραμικρή τοποθέτηση στα ερωτήματα που θέσαμε.
Πράγματι, εάν ακολουθήσουμε μια πολιτική δύναμη που πρεσβεύει την αποχώρηση από το μνημόνιο και το ευρώ (πιθανόν και την Ε.Ε.) έχει εξηγήσει η ίδια ποιες θα είναι οι πρακτικές συνέπειες; Και πως θα τις αντιμετωπίσει;

Και αν ακολουθήσουμε τις μνημονιακές δυνάμεις, μας έχουν εξηγήσει με ειλικρίνεια πότε θα βγει το φως στο βάθος του τούνελ που μας οδηγούν;

Η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν έχει απαντήσει σε αυτά τα κεντρικά ερωτήματα. Περίεργο, όντως: καμία από τις δυνάμεις που διεκδικούν την ψήφο των Ελλήνων, να μην θέλουν να εξηγήσουν πως θα την αξιοποιήσουν. Και τελικά τι θα κάνουν.

Το κακό είναι ότι οι προσεχείς ώρες είναι κρίσιμες, και στο πολίτικο προσκήνιο της χώρας κανείς δεν θέλει ούτε να εξηγήσει, ούτε να εκτεθεί. Όλοι νομίζουν ότι θα την βγάλουν καθαρή με τα πολιτικά όπλα των περασμένων δεκαετιών. Με τι περίμενε και θα δούμε.
Καλό θα ήταν για όλους να διδαχθούν από τις τελευταίες εκλογές. Το πικρό ποτήρι που δοκίμασε τόσο ο Βαγγέλης Βενιζέλος όσο κι ο Αντώνης Σαμαράς, μπορεί να το δοκιμάσουν σύντομα κι άλλοι. Θα ναι καλό για όλους όσους θέλουν να μας πείσουν ότι κάτι έχουν να μας πουν, να μπουν στον κόπο να μας εξηγήσουν κιόλας γιατί αυτό είναι ενδιαφέρον και εφαρμόσιμο. Και ακόμη περισσότερο, βιώσιμο σε ένα μεταγενέστερο περιβάλλον.
Αλλιώς δεν έχουν θέση στο μέλλον αυτής της Ελλάδας, αλλά μόνο στο τέλος αυτής της φάσης. Όπως οι δεινόσαυροι…

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...