του Γιωργου Παπαδοπουλου - Τετραδη


Σκεφτομαι,οτι το προβλημα της χωρας εξακολουθει και ειναι η νοοτροπια της συντριπτικης πλειονοτητας των κατοικων,ανεξαρτητως ιδεολογιας και πολιτικης,που τοποθετει καθενας τον εαυτο του.Κανω αυτον τον διαχωρισμο γιατι αλλο πραγμα ειναι να δηλωνει κανεις δεξιος,αριστερος,δημοκρατης,προοδευτικος,ριζοσπαστης,επαναστατης,συντηρητικος,κομμουνιστης,διεθνιστης,οικολογος και αλλο πραγμα τι στην πραγματικοτητα ειναι.

Τους ανθρωπους εγω τους κρινω απο το τι κανουν στην καθημερινη τους ζωη.Απο τη νοοτροπια τους και τη συμπεριφορα τους στους δικους τους ,τους γυρω τους και στους ξενους.Απο το πώς ζουν,με λιγα λογια.Αυτο ειναι το κριτηριο μου για να καταταξω καποιον σε μια κατηγορια.

Η ιδια η ζωη μου εχει αποδειξει επανειλημενως (επανειλημενα στην επαναστατικη),οτι το τι δηλωνει καθενας σπανιως εχει σχεση με το τι ειναι.Αντιθετα (εδω συγχωρειται η δημοτικια) μαλιστα,οσο πιο ριζοσπαστης και επαναστατης δηλωνει οτι ειναι κανενας τοσο μεγαλυτερες ειναι οι πιθανοτητες να κρυβει μεσα του εναν συντηρητικο αυταρχικο εξουσιαστη.Ο οποιος μαλιστα εμφανιζεται μολις εξασφαλιστει η πρωτη καρεκλα - ή αλλη θεση - εξουσιας.

Αντιστοιχως (εδω το αντιστοιχα θα εμοιαζε με το ευτυχά) οσο πιο πολλα λεει κανεις τοσο μεγαλυτερη ειναι η βεβαιοτητα,οτι τα λογια του ειναι κενα περιεχομενου.Επισης,οσο πιο φανφαρονικες ειναι οι λεξεις του τοσο μεγαλυτερες ειναι οι πιθανοτητες να προκειται περι αερολογιων.

Δεν ειναι η πρωτη,αλλα η νιοστη φορα που μου ερχονται στο μυαλο ολα αυτα.Οπως και η δημοκρατικοτητα καθενος,που στην καθημερινη του ζωη οι κινησεις του - απο την κυκλοφοριακη του αγωγη μεχρι τον τροπο που συμπεριφερεται στο δρομο και στη δουλεια του,στους σερβιτορους και στην ουρα της στασης - φανερωνουν συνηθως εναν αγενη και αντικοινωνικο ατομιστουλη,εως και εναν μικρο σατραπη.

Και δεν εκπλησσομαι ποτέ,που ανθρωποι με την ιδια νοοτροπια δηλωνουν διαφορετικες πολιτικες τοποθετησεις και υπερασπιζονται διαφορετικες ιδεολογιες.

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...