Αμφότεροι είναι ανερχόμενοι αστέρες της αμερικανικής πολιτικής. Παιδιά μεταναστών και οι δύο - από το Μεξικό ο πρώτος και την Κούβα ο δεύτερος- έχουν την ικανότητα να συγκινούν τα πλήθη των Λατίνων οι οποίοι αποτελούν πλέον την μεγαλύτερη μειονότητα στις ΗΠΑ. Ο Κάστρο είναι υποστηριχτής της παρέλασης ομοφυλοφίλων στην πόλη του και είναι γιος μιας αριστερής ακτιβίστριας που τον μεγάλωσε μόνη της. Ο Ρούμπιο υποστηρίζει την μείωση των κρατικών δαπανών, είναι κατά της άμβλωσης και θεωρεί ότι οι γάμοι μεταξύ ομοφυλοφίλων έρχονται σε αντίθεση με τα θρησκευτικά του πιστεύω.

Καθένας τους εκπροσωπεί μια τελείως διαφορετική άποψη για το τι πιστεύει το κάθε κόμμα ότι θα προσελκύσει τους ισπανόφωνους ψηφοφόρους. Προς το παρόν την μάχη την κερδίζουν οι Δημοκρατικοί: το 2008, το 70% των λατίνων ψηφοφόρων επέλεξε Ομπάμα ενώ οι δημοσκοπήσεις για τις φετινές εκλογές δείχνουν ότι το 63% των Λατίνων θα ψηφίσει Ομπάμα και το 28% Ρόμνεϊ.

Στο πρόσφατο συνέδριο των Δημοκρατικών, ο Κάστρο ήταν ο κύριος ομιλητής (η πρώτη φορά που ισπανόφωνος ανέλαβε τον κεντρικό ρόλο). Πολλούς πόντους κέρδισε ο Ομπάμα επειδή διόρισε την Σόνια Σοτομαγιόρ, την πρώτη ισπανόφωνη δικαστίνα, στο Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ, αλλά και επειδή πρόσφατα απομάκρυνε την απειλή απέλασης για εκατομμύρια νεαρούς παράνομους μετανάστες που είχαν πάει στις ΗΠΑ ως παιδιά.

Η παράνομη μετανάστευση είναι το υπ' αριθμόν ένα ζήτημα που κάνει την πραγματική διαφορά. Αν και ο Ομπάμα δεν μπορεί να θεωρεί πρωτοποριακός στο θέμα, οι Ρεπουμπλικανοί έχουν μετακινηθεί τόσο προς τα δεξιά που «διώχνουν» τους ισπανόφωνους ψηφοφόρους (για παράδειγμα, με τα μέτρα που πρότειναν κατά της παράνομης μετανάστευσης σε πολιτείες όπως η Αριζόνα).

Ομως το επιτελείο του Ρόμνεϊ πιστεύει ότι έχει έναν άσο στο μανίκι του: τις συντηρητικές κοινωνικές αξίες που εκπροσωπεί το κόμμα και οι οποίες, όπως πιστεύει, συμπλέουν με την ρωμαιοκαθολική, οικογενειοκεντρική κοσμοθεωρία των Λατίνων. Η στρατηγική αυτή δεν έχει αποδώσει γιατί, σύμφωνα με τους ειδικούς, ο κοινωνικός συντηρητισμός των ισπανόφωνων πηγαίνει χέρι-χέρι με την πίστη στο κοινωνικό κράτος η οποία αποτελεί αξία των Δημοκρατικών.

Πολλοί αναλυτές πιστεύουν ότι το Ρεπουμπλικανικό κόμμα οδεύει προς την καταστροφή καθώς οι ισπανόφωνοι αποτελούν όλο και σημαντικότερο κομμάτι του εκλογικού σώματος. Το 2008, ψήφισαν 10,2 εκατ. ισπανόφωνοι (αύξηση 25% σε σχέση με το 2004).

Φέτος αναμένεται να ψηφίσουν πολύ περισσότεροι.