Το μεγάλο σχέδιο για την καθολική διάσωση της Ευρώπης φαίνεται ότι εξετάζεται από πολιτικούς και θεσμικούς παράγοντες.

Με βάση αξιόπιστη κυβερνητική πηγή σε κύκλους εξουσίας στην Ευρώπη έχει εξεταστεί μια συλλογική λύση για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους.

Οι μέχρι τώρα πρωτοβουλίες έχουν δώσει μικρή ανακούφιση στις μαστιζόμενες οικονομίες αλλά δεν έχουν λύσει το πρόβλημα.

Η βασική αιτία της μη επίλυσης του χρέους είναι ένας επικίνδυνος συνδυασμός ύφεσης και νέων δανείων όχι από τις αγορές αλλά από τον επίσημο τομέα δηλαδή τα υπόλοιπα ισχυρά  κράτη της ΕΕ.
Η ύφεση αποδεκατίζει τις εσωτερικές δυνάμεις καθιστώντας προβληματική την όποια προσπάθεια επανεκκίνησης της οικονομίας.

Ειδικά στην Ελλάδα το πείραμα των μνημονίων απέτυχε παταγωδώς γιατί όχι μόνο έχει προκαλέσει ιστορικών διαστάσεων ύφεση αλλά κυρίως γιατί το μόνο υγιή κλάδο που είχε απομείνει τις τράπεζες τις χρεοκόπησε.
Οι τράπεζες με το PSI+ χρεοκόπησαν.

Το χρέος δεν μειώθηκε άρα το βασικό πρόβλημα δεν λύθηκε και προστέθηκε ακόμη ένα πρόβλημα η χρεοκοπία των τραπεζών.

Η ανακεφαλαιοποίηση πραγματοποιείται με όρους δανεικών κεφαλαίων που αυτό αυξάνει το χρέος αν τελικώς τα 50 δις παραμείνουν ως δάνειο και δεν περάσουν στον ESM.
Όμως η ουσία παραμένει το χρέος δεν έχει μειωθεί ενώ ταυτόχρονα οι τράπεζες χρεοκόπησαν.
Στην Κύπρο, στην Ισπανία, ήδη υπάρχουν πολύ προχωρημένες συζητήσεις ώστε να ενταχθούν σε πακέτα στήριξης.
Πορτογαλία και Ιρλανδία υλοποιούν μνημόνια.

Το πρόβλημα της κρίσης χρέους δεν έχει αντιμετωπιστεί όμως.
Γίνονται αποσπασματικές παρεμβάσεις που δεν θεραπεύουν αλλά απαλύνουν τον πόνο με ιατρικούς όρους.

Χρειάζεται μια πολύ πιο ευρύτερη καθολικού χαρακτήρα λύση.
Ποια μπορεί να είναι αυτή;
Να υπάρξει ένα καθολικό haircut στα χρέη της Ελλάδος, Ισπανίας, Κύπρου, Πορτογαλίας και άλλων ενδεχομένως χωρών που θα λάβουν οικονομική βοήθεια.
Δεν είναι σαφές ακόμη λεπτομέρειες αυτού του σχεδίου.

Αν θα συμπεριληφθούν μόνο τα νέα δάνεια από την ΕΕ ή όλο το χρέος και αυτό που κατέχουν οι ιδιώτες θεσμικοί κ.α.

Η ουσία του σχεδίου αυτού είναι να μειωθεί η σχέση χρέους προς ΑΕΠ κάτω του 100% και ταυτόχρονα να υπάρξει μια γενικευμένη προσπάθεια επανεκκίνησης των οικονομιών που θα υποστούν haircut και συνολικά της Ευρωπαϊκής οικονομίας.

Για την Ελλάδα θα πρόκειται για μια δεύτερη χρεοκοπία αλλά δεν έχει καμία σημασία.
Το πείραμα της λογιστικής χρεοκοπίας το βίωσε η Ελλάδα και το αντιμετώπισε. Τεχνικά έννοιες όπως credit event, πληρωμή CDS, ISDA η κοινωνία τα γνωρίζει και ξέρει και τις επιπτώσεις.
Μια καθολική ευρωπαϊκή στρατηγική με haircut όχι σε μια χώρα αλλά σε πολλές χώρες θα προκαλέσει σοκ αλλά θα είναι μια ουσιαστική στρατηγική για την επανεκκίνηση των οικονομιών.
Τα ερωτήματα είναι 2

1)Το καθολικό haircut 3 ή 4 χωρών ή περισσότερων θα περιλαμβάνονται μόνο τα δάνεια του επίσημου τομέα ή και των ιδιωτών; Αν περιλαμβάνονται και των ιδιωτών πως θα αντιμετωπιστούν οι τεράστιες ζημίες των τραπεζών; Π.χ. πολλές τράπεζες της Ευρώπης κατέχουν χρέος της Ισπανίας.
2)Πως θα γίνει η επανεκκίνηση της οικονομίας της Ευρώπη και χρονικά πότε θα συμβεί;
Επειδή δεν υπάρχουν ακριβή στοιχεία μόνο κάποιες ιδέες μπορεί να αναφερθούν για το μεγάλο σχέδιο.

Θα συμπεριληφθούν τα δάνεια προς τον επίσημο τομέα μετά βεβαιότητας. Μπορεί τώρα όλοι να το αποκλείουν αλλά θα συμβεί όπως και τόσα άλλα.

Όμως δεν αποκλείεται να υπάρξει και συμμετοχή των ιδιωτών.
Σε μια τέτοια περίπτωση θα πρέπει να υπάρξει μέριμνα για το πώς θα ανακεφαλαιοποιηθούν έγκαιρα οι τράπεζες για να αποφευχθεί το ελληνικό αποτυχημένο πείραμα.

Χρονικά αυτό θα μπορούσε να συμβεί μετά τις εκλογές στην Γερμανία. Αν μάλιστα εκλεγεί εκ νέου η Merkel τότε θα έχει την δυνατότητα να λάβει γενναίες αποφάσεις.

Με βάση ενδείξεις στο πρώτο επίσημο PSI+ στο πρώτο haircut χώρας του δυτικού οικονομικού μοντέλου δηλαδή στην Ελλάδα πλήρωσαν οι ιδιώτες.

Στο επόμενο μεγάλο καθολικό haircut θα πληρώσουν και οι φορολογούμενοι.

Μόνο με ένα τέτοιο τρόπο και εφόσον υπάρξουν ριζικές αλλαγές στις οικονομίες εξού και οι πιέσεις της Γερμανίας για σκληρά προγράμματα λιτότητας οι χώρες θα έχουν εναρμονισμένες πολιτικές και θα κλείσει το μοντέλο οικονομικής διαχείρισης και ανάπτυξης μεταξύ του σημερινού προβληματικού Ευρωπαϊκού Νότου και του ανεπτυγμένου Βορά.

Οι κοινωνίες θα υποστούν ακόμη μεγαλύτερες θυσίες και σκληρά μέτρα αυτό είναι 100% βέβαιο αλλά μόνο με μια μεγάλη καθολική συμμετοχή όλων θα λυθεί ουσιωδώς το πρόβλημα της κρίσης χρέους.