Της Άννας Χατζησοφιά


Εφέτος, η επέτειος από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, μπαίνει σε μια κρίσιμη ηλικία,  γίνεται δεσποινίς ετών 39 και όπως και η Σμάρω Στεφανίδου, στην ομώνυμη ταινία, πρέπει επειγόντως να αποκατασταθεί.

Την αποκατάσταση ανέλαβε η Χρυσή Αυγή. Το πρώτο πράγμα που έπρεπε να φροντίσει, σαν καλή προξενήτρα, ήταν τη φήμη της μεγαλοκοπέλας. Πώς να το παντρέψεις το κορίτσι όταν μιλάς για νεκρούς; Για όνομα, αυτό είναι παραμύθι, αναφώνησε, όπως παραμύθι είναι και το Ολοκαύτωμα. Για να σας το αποδείξουμε, θα βγάλουμε μια χαμογελαστή φωτογραφία, δείχνοντας την πύλη του Πολυτεχνείου, όπως Άουσβιτς, που κι εκεί δεν υπήρχαν θύματα. Όλα ήταν κατασκεύασμα της κυρίαρχης Σιωνιστικής προπαγάνδας που θέλει να επιβάλει την παγκόσμια κυριαρχία και τον εβραίο θεό της. Όμως εμείς οι Έλληνες, απόγονοι του Απόλλωνα και των Γερμανοτσολιάδων, έχουμε αυτό το κάτι τις στο DNA μας που δεν είναι σπειροειδές, αλλά φέρνει σε μαίανδρο, και δεν χάβουμε τέτοια.

Επίσης, εμείς τα παλικάρια που φοράμε τα μαύρα όλο νάζι -ο τόνος προαιρετικά μπορεί να πάει και στη λήγουσα-, πιστεύουμε ότι η επταετία ήταν ο Χαμένος Παράδεισος και για την πτώση της, αντίστοιχη με αυτή των Πρωτοπλάστων, φταίει αυτή η καταραμένη όφις, η γενιά του Πολυτεχνείου.

Εγώ, για να καθαρίζω την θέση μου, δεν ανήκω σ’ αυτή τη γενιά, μην νομίζετε ότι έχω κάποιο όφελος δηλαδή υπερασπίζοντάς την. Όπως λέει και το ποιητή, χούντα δεν θυμάμαι μα ούτε ελευθερία, της Μεταπολίτευσης καημένη γενιά, είμαι.

Κι ένα κομπλεξάκι, που γεννηθήκαμε μερικά χρόνια μετά, το είχαμε στην παρέα μου. Ακόμα θυμάμαι την φράση μιας φίλης, ας την πούμε Ν, όταν  έφαγε απόρριψη από έναν γκόμενο αυτής της γενιάς, να λέει «Κι αυτό το τανκ σε λάθος κατεύθυνση πήγε». Κι επειδή η Ν είχε μεγάλο σουξέ, στο συγκεκριμένο target group, παίζαν πολλές παραλλαγές στο ίδιο θέμα. «Το ΕΑΤ-ΕΣΑ μισές δουλειές έκανε» κι άλλα τέτοια ιερόσυλα και  βιτριολικά. Όσες όμως κατινιές και να λέγαμε, όσα μη πολιτικώς ορθά σχόλια και να κάναμε με την Ν, ήταν αυτό που λέμε inner joke, και το συμπλεγματάκι απέναντι σ αυτή τη γενιά που μας πήρε όλη τη δόξα.

Σήμερα, σύμφωνα με μία τρέχουσα καφενόβια και ιντερνετοκαφενόβια άποψη, την οποία εκφράζει ιδεολογικά η παράταξη του ΧΑους, αυτή η γενιά φταίει για όλα. Αυτή η γενιά που εμπορευματοποίησε την επαναστατικότητά της και την έκανε μίζες, βίλες και κότερα.

Για να δούμε όμως, τι θα πει γενιά; Ανοίγοντας το Μείζον Ελληνικό Λεξικό στο αντίστοιχο λήμμα, διαβάζουμε ότι είναι το σύνολο των ατόμων που γεννήθηκαν την ίδια χρονική περίοδο. Αυτό είναι και το μοναδικό κοινό τους σημείο. Από κει και πέρα υπάρχουν προσωπικές στάσεις και πολιτικές επιλογές. Γιατί την ίδια εποχή, που πολλοί νέοι κλείνονταν στο Πολυτεχνείο φωνάζοντας «Κάτω η Χούντα», άλλοι συνομήλικοι τους ασπάζονταν το δόγμα «το θέμα είναι να τη βρω» και  χόρευαν στους ρυθμούς του «Τάκα τάκα τάκα τα καρδιά μου πως χτυπάς».

Μιλώντας για γενιές, αποκρύπτουν ότι το θέμα είναι πολιτικό και οικονομικό, και μεταθέτουν την πάλη από αυτή των τάξεων σε πάλη γενεών. Δεν είναι όμως μόνο δικό μας φρούτο αυτό. Ευδοκιμεί και σε υπερπόντια εδάφη. Στις ΗΠΑ, οι fucking baby boomers ευθύνονται για όλα, από τον λεκέ της Μόνικα Λεβίνσκι μέχρι το Αφγανιστάν.

Για να επιστρέψουμε Ελλάδα και να πούμε αλήθειες, υπάρχουν κάποιοι που εξαργύρωσαν το ότι ήταν μέσα στο Πολυτεχνείο, κοντά στο Πολυτεχνείο, ή περνούσαν με τρόλεϊ έξω από το Πολυτεχνείο. Τα περισσότερα όμως παιδιά από εκείνη την «γενιά» ούτε μίζες πήρανε, ούτε στο λιστόν μπήκανε, κι όλα αυτά τα χρόνια παραμένουν στις επάλξεις, στη δουλειά τους, στα σωματεία, στις γειτονιές τους, παντού. Οι πιο πολλοί δεν σταμάτησαν μέρα να αγωνίζονται. Αλλά και όσοι ακόμα ιδιώτευσαν για κάποιο διάστημα, τούτες τις μέρες που ο άνεμος μας κυνηγάει, έβγαλαν ξανά από το μπαούλο το ιδεολογικό τους αμπέχονο και πήραν πάλι θέση στην πρώτη γραμμή εισπνοής χημικών, στο χαράκωμα για Ψωμί Παιδεία Ελευθερία.  Παρέα με τους νέους αυτής της μισότριβης εποχής, που χούντα δεν έχουμε μα ούτε ελευθερία, του Μνημονίου 3 καημένη γενιά.


«ΥΓ: Από σατανική σύμπτωση, αφού είχα στείλει το κείμενο, σήμερα το πρωί μου τηλεφώνησε μία φίλη απ΄ τα παλιά, που έλειπε χρόνια και ψάχνεται για να επαναδραστηριοποιηθεί στο κίνημα. Ήταν μέσα στο Πολυτεχνείο και ήταν μπροστά στην πρώτη γραμμή χημικών την Τετάρτη των μέτρων. Αλκμήνη, αφιερωμένο εξαιρετικά σε σένα και σε όσους κρατούν φιλίες από το ΄75!»