Οι νεκροί θα δικαιωθούν. Κι ας μην έφυγε ακόμα η μυρωδιά του δακρυγόνου. “Μην ρίχνετε δακρυγόνα,  κλαίμε και μόνοι μας” ήταν ένα εύστοχο σύνθημα εφήβων το 2008. Ο Δεκέμβρης ήταν η απάντηση. Δεν προσπαθούμε μάταια να κρατήσουμε την μέρα αυτή ζωντανή.

Κάθε γενιά έχει ανάγκη από μνήμες, από άγκυρες που θα πέσουν στον βυθό της μνήμης και να περιγράψουν ποιοι είμαστε. Η τυραννία έγινε σφαίρα. Διαπέρασε την καρδιά ενός νέου και μαζί μ’ αυτήν, συμβολικά όλες τις καρδιές των συμμαθητών και των συνομιλήκων του, αλλά και όσων αντιλαμβάνονται την αδικία του γεγονότος. Όχι επειδή πέθανε ένας 16-χρονος (λες και συνηθίζεται αυτό), αλλά η σημειολογία της τοποθεσίας, του δολοφόνου και της καταπίεσης ως γενικευμένης πραγματικότητας.

Εκείνες τις νύχτες του Δεκέμβρη του 2008, ήθελα να αναπνεύσω δακρυγόνα, να νιώσω την γεύση του καμμένου, να ξορκίσω τον θάνατο. Η οργή δεν ήταν άδικη κι ας προσπαθούν οι διαχειριστές της κανονικότητας να πείσουν για “περιθωριακά στοιχεία” και “κουκουλοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ”. Ήταν από τις φορές που βρέθηκε μια κοινή συνισταμένη στο πεζοδρόμιο. Όλη η Αθήνα άναψε μια φωτιά που εξαπλώθηκε και σε άλλες πόλεις, μια φωτιά που ήθελε να κάψει αυτές τις πόλεις, όχι από μίσος γι’ αυτές, αλλά από τον εγκλεισμό της ελπίδας μέσα σ’ αυτές.

Τα παιδιά θα χαράξουν το μέλλον κι ας το προσπερνάνε βιαστικά οι χαρτογιακάδες, ηθικοί αυτουργοί (και) όσων ζούμε σήμερα. Ο φόβος, το σκοτάδι, γενούν επιθετικότητα, όλων των πληγωμένων ζωών που δεν βρίσκουν δικαίωση στο τώρα. Ο Δεκέμβρης 2008 απλά ήταν μια αντίσταση σ’ αυτό που ετοιμαζόταν, που ετοιμάζεται. Δηλαδή, κανένα μέλλον.

Κάρτες ανεργίας, ψυγεία που μένουν άδεια, σπίτια κρύα επειδή δεν έχουν πετρέλαιο, εργαζόμενοι με το κεφάλι σκυφτό, νέοι που δεν μπορούν να κάνουν οικογένεια. Γεννιούνται λιγότερα παιδιά και ταυτόχρονα, τα φορολογούν σαν αντικείμενα. Αυτόχειρες από την απελπισία, από τον τρόμο της πείνας, από την αγωνία για το παιδί που λιποθυμάει στο σχολείο από ασιτία.

Ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος δεν είναι ήρωας. Είναι ένα θύμα, ενός άτυπου πολέμου, ακήρυχτου μεν, αλλά διαχρονικού. Και όσοι προσπάθησαν να αλλοιώσουν τα γεγονότα εκείνης της αποφράδας νύχτας, ήταν γιατί το γνωρίζουν καλά.

Οι νεκροί θα δικαιωθούν

strange journal