Του Αλέκου A. Ανδρικάκη


Είναι σαφές ότι στην Ελλάδα το μεγάλο πρόβλημα ονομάζεται πολιτική ηγεσία, πολιτικό σύστημα. Ένα αναξιόπιστο, ανίκανο, φοβισμένο στο εξωτερικό και τσαμπουκαλεμένο στο εσωτερικό, πολιτικό σύστημα που κυβερνά αλαζονικά τον τόπο, όχι στο όνομα των λαϊκών και εθνικών συμφερόντων, αλλά των αγορών και της Μέρκελ.

Οι εξελίξεις με το θέμα του χαρατσιού στη ΔΕΗ αποδεικνύουν, εκτός των άλλων, ότι η πολιτική ηγεσία ρέπει προς αυταρχικές μεθόδους. Όμως ο αυταρχισμός ουδεμία σχέση έχει με την έννοια της Δημοκρατίας. Και εκδηλώνεται όταν ακυρώνεται η Δημοκρατία.

Ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας, ο άνθρωπος των τραπεζιτών κι των συμφερόντων της Μέρκελ και των «αγορών», που επινόησε τον... «πατριωτισμό των ομολόγων», αποδεικνύεται ότι δεν έχει και μεγάλη σχέση με το περιεχόμενο της Δημοκρατίας. Πού να εκπαιδευτεί άλλωστε, στα θησαυροφυλάκια και στα δείπνα με τους τραπεζίτες και τον Σόιμπλε; Ο άνθρωπος που ομολόγησε ότι ο ίδιος δεν μπορεί να ζήσει με 500 ευρώ το μήνα, καταλύει κάθε έννοια δικαίου προκειμένου να φανεί συνεπής στις δεσμεύσεις του στη Μέρκελ, κι όχι να εκπροσωπήσει και να υπερασπιστεί τη χώρα και το λαό της.

Ας το ξανατονίσουμε: η περίπτωση του χαρατσιού αποδεικνύει με τον πιο καθαρό τρόπο ότι στην Ελλάδα δεν λειτουργεί η Δημοκρατία. Τύποις υπάρχουν οι θεσμοί, όπως η Δικαιοσύνη. Η ελληνική Δικαιοσύνη έκρινε ότι δεν μπορεί να συνδέεται ένα κοινωνικό αγαθό που σχετίζεται με την ανθρώπινη διαβίωση του πολίτη, με ένα φορομπηχτικό μέτρο, όπως είναι το χαράτσι στα ακίνητα. Και αποφάσισε να σταματήσει η είσπραξη του χαρατσιού μέσω του λογαριασμού της ΔΕΗ, που ήταν ένα επιπλέον πρόβλημα για τις φτωχές ελληνικές οικογένειες. Καθώς οι περισσότερες δεν έχουν τη δυνατότητα να πληρώνουν, μένουν τελικά χωρίς ρεύμα, αν και πληρώνουν την αξία του ρεύματος. Απόφαση ανάδειξης του Δικαίου, από τη ελληνική Δικαιοσύνη, που ασφαλώς δεν βαρύνεται μόνο με τις υποθέσεις των κυκλωμάτων, αλλά στελεχώνεται από λαμπρούς δικαστικούς λειτουργούς. Σε μια δημοκρατική πολιτεία, όλοι είναι ίσοι απέναντι και στο νόμο και στις δικαστικές αποφάσεις.

Σε ένα αυταρχικό πολιτικό σύστημα, όπως το ελληνικό, είναι «αυτονόητο» ότι δεν υπάρχει ισονομία, ισοπολιτεία.

Σε κανένα δημοκρατικό κράτος δεν θα μπορούσε να βγει δημόσια ο υπουργός, ο πρωθυπουργός, ο οποιοσδήποτε αξιωματούχος, και να διακηρύξει την άρνηση της εφαρμογής των δικαστικών αποφάσεων. Το έκανε όμως ο τραπεζίτης κύριος Στουρνάρας. Όπως το κάνουν πάντα οι τραπεζίτες στη χώρα αυτή, διαμορφώνοντας δικούς τους νόμους, ως «εθνικό τραπεζικό δίκαιο». Και οι πολιτικοί συμμορφώνονται...

«Μην εφαρμόσετε τις δικαστικές αποφάσεις», διέταξε ο κ. Στουρνάρας!

Με το ύφος που διατάσσουν όλοι τούτοι οι χαμηλοϋψείς «ηγέτες» του πολιτικού συστήματος όταν βρίσκονται στο εσωτερικό, αλλά μπροστά στη Μέρκελ και στον Σόιμπλε μετατρέπονται σε ψοφοδεείς υποτακτικούς ικέτες…

Τί μήνυμα δίνει στον απλό Έλληνα η αυταρχική και αντιδημοκρατική στάση του κυρίου Στουρνάρα; «Περιφρονείτε τους θεσμούς», διακη- ρύττει ο άνθρωπος που ως υπουργός, ως θεσμός δηλαδή, θα έπρεπε να είναι θεματοφύλακας των θεσμών. Θα έπρεπε να δίνει το μήνυμα ότι η πολιτεία του είναι εγγύηση για το λαό και το έθνος. Τί διαφορετικό έκαναν οι χουνταίοι, στο επίπεδο τουλάχιστο αυτό; Αυτοί δεν υπαγόρευαν τις δικαστικές αποφάσεις, αυτοί δεν αποφάσιζαν και διέτασσαν την έννοια της «νομιμότητας» και του «δικαίου»; Αυτό ακριβώς κάνει ο Στουρνάρας. Δηλώνει θρασύτατα στην ελληνική κοινωνία ότι ο ίδιος είναι πάνω από νόμους και διαδικασίες, πάνω από δικαστικές αποφάσεις. Μας δηλώνει ότι η πολιτεία και η δράση του είναι ανεξέλεγκτη. Εδώ πλέον δεν έχουμε να κάνουμε απλώς με κακό τρόπο λειτουργίας του πολιτικού συστήματος. Δεν είναι απλά το πρόβλημα ότι λένε ψέματα, δηλαδή, ή ότι δεν είναι ικανοί να κάνουν πράγματα. Ούτε ότι κοροϊδεύουν συνειδητά τον κόσμο παραπλανώντας τον, όπως είναι η γνωστή λειτουργία του ελληνικού πολιτικού συστήματος, ειδικά αυτού που κυβερνά τόσες δεκαετίες. Εδώ πλέον έχουμε, εκτός από περιφρόνηση του λαού, περιφρόνηση των θεσμών. Και μάλιστα αυτού του θεσμού που είναι ο εγγυητής της νομιμότητας και του δικαίου.

Άρα, το άθλιο ελληνικό πολιτικό σύστημα, το διεφθαρμένο, αλαζονικό, αναξιόπιστο, διακηρύττει ότι είναι αυτό που δρα χωρίς κανόνες και όρους, ασεβώντας σε βάρος των θεσμοθετημένων οργάνων και θεσμών. Γιατί, φυσικά και δεν είναι προσωπική η λειτουργία του κυρίου Στουρνάρα. Σε διαφορετική περίπτωση θα τον εγκαλούσε ο πρωθυπουργός, θα έθεταν θέμα οι άλλοι πολιτικοί αρχηγοί της γκρίζας συγκυβέρνησης.

Και φυσικά η «περίπτωση Στουρνάρα» δεν είναι η μοναδική στο ελληνικό πολιτικό σύστημα, κυρίως σ’ αυτό που έχει θέσεις κυβερνητικής ευθύνης.

-Πώς να ξεχάσω τις ανάποδες τούμπες Σαμαρά, που από αρνητής και πολέμιος του μνημονίου, έγινε ο θεσμικός υπερασπιστής της πιο βάρβαρης εκδοχής του, και από τα «18 σημεία ανάπτυξης και βοήθειας των αδύναμων» έφτασε στα νέα, ακόμη πιο απάνθρωπα μέτρα;

-Πώς να ξεχάσω τις αλαζονικές, υπερφίαλες εμφανίσεις του Ε. Βενιζέλου; Αυτού που από την αναφορά του Ιουνίου του 2011 ότι «δεν μπορεί το χαράτσι στα ακίνητα να συνδέεται με ένα κοινωνικό αγαθό όπως το ηλεκτρικό ρεύμα», έφτασε να διατάσσει την είσπραξη του χαρατσιού μέσω της ΔΕΗ, παραβιάζοντας ακόμη και κοινοτικούς κανονισμούς; Ή, πώς να ξεχάσω ότι στο συρτάρι του κρατούσε – λες κι ήταν ιδιωτική του αλληλογραφία- τις λίστες των ενδεχομένως φοροφυγάδων;

-Πώς να ξεχάσω τις ανάποδες τούμπες του κ. Κουβέλη που μάλλον πρέπει να μείνει στην ιστορία ως ο επινοητής της «αριστεράς» του συμβιβασμού, της βαρβαρότητας, της χυδαιότητας, μόνο και μόνο για να δώσει «βάση νομιμότητας» στη συμμετοχή του σε μια κυβέρνηση που ξεπούλησε και τους ανθρώπους και την Ελλάδα; Λες κι από τον κ. Κουβέλη περιμέναμε να μάθουμε τι είναι η σύγχρονη αριστερά… Λες και η ταύτιση και στήριξη με πολιτικές βαρβαρότητας τού δίνει το άλλοθι του «εκσυγχρονσιμού», λες κι «υπεύθυνος αριστερός» είναι εκείνος που βάζει τα χέρια του στο αίμα των ανθρώπων…

Επειδή δεν θεωρώ ότι οι τρεις ηγέτες της τραγικής συγκυβέρνησης, ούτε κάποιος άλλος από το πολιτικό σύστημα, ούτε φυσικά ο «αρνητής» Στουρνάρας απολαμβάνουν κάποιων προνομίων έναντι του απλού Έλληνα, πήρα το μήνυμα. Εμένα, τον απλό Έλληνα πολίτη, η στάση όλων αυτών, με αποκορύφωμα του κυρίου Στουρνάρα, με διδάσκει, την ανυπακοή, την ασέβεια στους θεσμούς, την άρνηση σε ό,τι έχει σχέση με το οργανωμένο κράτος. Είμαι σε άδικο;

Γιατί δηλαδή, με βάση ποιο ηθικό ή γραπτό δίκαιο, αν δεν εφαρμόσω τις αποφάσεις της Πολιτείας, τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης, να τιμωρηθώ; Γιατί αν δεν εφαρμόσω όσα ο «αρνητής» Στουρνάρας αποφασίζει για μένα, τα παιδιά μας, τους γονείς μας, την πατρίδα μας, θα τιμωρηθώ;

Αρνούμαι λοιπόν κι εγώ.

Αρνούμαι να σεβαστώ ένα τέτοιο ανήθικο πολιτικό σύστημα, που βάζει πάνω από τον Άνθρωπο και την Πατρίδα, τις δικές του δεσμεύσεις απέναντι στους ισχυρούς του χρήματος.

Αρνούμαι να υπακούσω στις έωλες αποφάσεις του κάθε Στουρνάρα, που παραβιάζουν, ούτως ή άλλως, την ηθική, το δίκαιο, την ίδια την αξιοπρέπεια του ανθρώπου.

Αρνούμαι να δεχτώ άλλο τον ευτελισμό μου ως ανθρώπου και ως εργαζόμενου.

Αρνούμαι να σκύβω άλλο το κεφάλι στο παρακράτος του σάπιου και αναξιοπρεπούς πολιτικού συστήματος.

Αρνούμαι να υποτάσσομαι άλλο σε διαδικασίες που παραβιάζουν τους νόμους, το Σύνταγμα, τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης, την ίδια τη Δημοκρατία και τον Ανθρωπισμό.

Αρνούμαι να ανεχτώ άλλο τους ψοφοδεείς ικέτες των ισχυρών της Ευρώπης, που μετατρέπονται σε μάγκες μπροστά στον ελληνικό λαό.

Αρνούμαι να σκύψω άλλο το κεφάλι στο παρακράτος του τόπου, όπως έχει καταντήσει το πολιτικό σας σύστημα.

Άι σιχτίρ μ’ όλους αυτούς, πια.

Τι άλλο περιμένουμε να μας κάνουν για να τους το πούμε;