Το περιοδικό «Στερν» δημοσίευσε την περασμένη Πέμπτη ρεπορτάζ με τίτλο «Μονοπώλιο των εκατομμυριούχων», το οποίο υπογράφουν οι δημοσιογράφοι Αντρέας Αλμπες, Φέρρυ Μπατζόγλου και Ανδρέας Λεοντόπουλος.

Το δημοσίευμα επισημαίνει τις διασυνδέσεις πλουσίων Ελλήνων με πολιτικούς, τη φοροδιαφυγή, αλλά και την έλλειψη διάθεσης αλληλεγγύης στην οικονομική κρίση.

Χαρακτηριστικό απόσπασμα αναφέρει: «Η Ελλάδα δεν είναι φτωχή χώρα. Oμως ο πλούτος της είναι άνισα κατανεμημένος. Το 80% της ιδιωτικής περιουσίας βρίσκεται στα χέρια 2.000 οικογενειών. Τα χρήματα που βρίσκονται στο εξωτερικό ανέρχονται στα 200 δισ. ευρώ. Επίσημα ωστόσο αναφέρεται ότι σε ολόκληρη τη χώρα υπάρχουν μόνον εννέα άτομα, τα οποία κερδίζουν περισσότερα από 700.000 ευρώ.

Η ονομαζόμενη λίστα Λαγκάρντ, με τα ονόματα 2.959 Ελλήνων, που έχουν λογαριασμούς στην Ελβετία, παρέμενε για περισσότερα από δύο χρόνια μυστικό της κυβέρνησης. Στη λίστα βρίσκονται και πρόσωπα της εμπιστοσύνης του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά. Μεταξύ αυτών, ο δικηγόρος Σταύρος Παπασταύρου, ο οποίος και ανήκει στα κορυφαία στελέχη του κόμματος του Σαμαρά. Για τους πλούσιους η λίστα δεν έχει συνέπειες.

Ο μοναδικός που βρέθηκε σε δυσχερή θέση ήταν ένας δημοσιογράφος, ο οποίος και δημοσιοποίησε όλα τα ονόματα στο περιοδικό «Hot Doc». Τώρα απειλείται με ποινή φυλάκισης δύο ετών. Υπό την πίεση της Ευρώπης, κάτι φαίνεται να αλλάζει σταδιακά στην Ελλάδα.

Την προηγούμενη εβδομάδα συνελήφθη –κατόπιν εισαγγελικής εντολής- ο επιχειρηματίας Λαυρέντης Λαυρεντιάδης, ο οποίος κατέχει ποσοστό 31% της τράπεζας Proton Bank. Η τράπεζα αυτή διασώθηκε από το κράτος με δάνεια 900 εκατομμυρίων ευρώ, εκ των οποίων τα 700 θεωρείται ότι διέφυγαν στο εξωτερικό».

Ο Σεραφείμ Σεφεριάδης, καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, συγκρίνει τους Ελληνες ολιγάρχες με την ιταλική Μαφία. «Εχουν παντού τους ανθρώπους τους. Εναν αδελφό στην Αριστερά, έναν στη Δεξιά, έναν στον δήμο και έναν στην Εκκλησία. Οι πολύ πλούσιοι εξαγοράζουν τους πολιτικούς μέσω της χρηματοδότησης του προεκλογικού τους αγώνα. Η εξουσία που ασκούν στα ΜΜΕ τούς καθιστά άθικτους».

Στο ρεπορτάζ κάνει δηλώσεις και ο επιχειρηματίας Φώτης Μπόμπολας, για τον οποίο το «Στερν» γράφει ότι διευθύνει μια αυτοκρατορία επιχειρήσεων, αξίας εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ.

«Η οικογένειά του ανήκει σε μια χούφτα παντοδύναμων ελληνικών οικογενειών. Συγκρίνεται με τους Ρώσους ολιγάρχες της δεκαετίας του ’90. Σφραγίζουν εδώ και πολλές γενιές το σύστημα στην Ελλάδα και κερδίζουν από αυτό. Τώρα η χώρα βρίσκεται μπροστά στον γκρεμό. Ωστόσο δεν αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους. Επιχειρηματίες, όπως ο Μπόμπολας, συνεχίζουν να σπεκουλάρουν σε κρατικά συμβόλαια.

Αλλοι περιμένουν να κερδίσουν από τις ιδιωτικοποιήσεις κρατικής περιουσίας. Αλλοι, πάλι, προτιμούν να φύγουν στο εξωτερικό. Οπως η κ. Γιάννα Αγγελοπούλου, πρώην πρόεδρος της Επιτροπής των Ολυμπιακών Αγώνων. Πριν από μερικές εβδομάδες, όταν αποκαλύφθηκε ότι η βίλα της στην Αθήνα ήταν δηλωμένη ως εμπορική επιχείρηση –για να πληρώνει φθηνότερο ηλεκτρικό ρεύμα- η ίδια και η οικογένειά της βρίσκονταν ήδη στην Ελβετία.

Εκεί δημιούργησε το ίδρυμα Αγγελόπουλος, μέσω του οποίου μπορεί οποιαδήποτε στιγμή να εξασφαλίσει την περιουσία της.

Ετσι, χαλαρά, μπορεί από απόσταση να παρακολουθεί το ελληνικό Κοινοβούλιο να υπερψηφίσει το σκληρότερο πακέτο στην κοινοβουλευτική του ιστορία»

Σε ερώτηση του «Στερν» για το εάν οι πολύ πλούσιοι Ελληνες θα έπρεπε τώρα να δείξουν την αλληλεγγύη τους, ο Φώτης Μπόμπολας φέρεται να απαντά «Τι θέλετε να κάνουμε; Οι μετοχές μας βρίσκονται στα Τάρταρα. Οι επιχειρήσεις μας υποφέρουν, όπως υποφέρει ολόκληρη η χώρα».



Ερώτηση «Στερν»: Πώς σας φαίνεται η επιβολή ενός φόρου για τους πλουσίους ;

Απάντηση Μπόμπολα: Αφελής ιδέα.Το μεγάλο κεφάλαιο πάντα θα βρίσκει δρόμους για να αποφεύγει τη φορολόγηση. Αυτό είναι το τίμημα του παγκοσμιοποιημένου κόσμου μας.

Στη συνέχεια, το άρθρο κάνει αναφορές στις οικογένειες Λάτση, Λαμπράκη και Βαρδινογιάννη και αναφέρει απόρρητο έγγραφο της Πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αθήνα, το οποίο δημοσιεύτηκε και στο Wikileaks, το οποίο και σημειώνει «Μια μικρή ομάδα από μεγιστάνες επιχειρηματίες, τους οποίους συνδέουν συγγένειες, γάμοι, ακόμη και μοιχείες με πολιτικούς. Οι σχέσεις αυτές είναι τόσο περίπλοκες όσο και οι σχέσεις των θεών της ελληνικής μυθολογίας.

Ιδιαίτερη μνεία γίνεται στην οικογένεια Κόκκαλη και τονίζεται χαρακτηριστικά «Ο Κόκκαλης είναι η πιο αμφιλεγόμενη προσωπικότητα των Ελλήνων ολιγαρχών. Υπήρξε συνεργάτης της Στάζι με το ψευδώνυμο Κρόκους και Κασκάντε. Μεγάλωσε στην πρώην Ανατολική Γερμανία, όπου και βρήκε καταφύγιο η οικογένειά του μετά τον ελληνικό εμφύλιο.

Στο μεταξύ η περιουσία του τώρα υπολογίζεται μέχρι και στα 2 δισ. δολάρια. Οι φήμες γι” αυτόν θα μπορούσαν να αποτελέσουν σενάριο κατασκοπείας. Οταν αποκαλύφθηκε το σκάνδαλο «Ζίμενς», στο οποίο 100 εκατομμύρια ευρώ πήγαν ως μίζες σε Ελληνες πολιτικούς, η γερμανική Εισαγγελία, ερευνώντας τα έγγραφα της «Ζίμενς», έπεσε πάνω σε έναν μυστήριο τύπο «κύριο Κ». Υποπτεύονται ότι πίσω από το όνομα αυτό βρίσκεται ο Κόκκαλης».

«Ομως είναι πολύ δύσκολο να αποδείξεις παράνομες πράξεις των Ελλήνων ολιγαρχών», λέει ο οικονομολόγος Σάββας Ρομπόλης και συνεχίζει: «Οχι μόνον γιατί έχουν παντού τους ανθρώπους τους. Επί γενιές ολόκληρες οι νόμοι φτιάχτηκαν στα μέτρα τους. Δεν χρειάζεται να εξαπατήσουν την Εφορία. Οι φόροι απλώς τους χαρίζονται. Ετσι κάθε χρόνο το Κοινοβούλιο αποφασίζει να απαλλάξει από τους φόρους τους εφοπλιστές. Επειδή αυτοί απειλούν να αλλάξουν τη σημαία στα πλοία τους».

 Και το «Στερν» καταλήγει: «Ολες οι προσπάθειες να καθίσουν όλοι οι Eλληνες ολιγάρχες σε ένα στρογγυλό τραπέζι και να συμβάλλουν στη σωτηρία της χώρας, απέτυχαν. «Οι άνθρωποι αυτοί που έχουν στο πλευρό τους το χρήμα, την εξουσία και τα ΜΜΕ, αντιστέκονται σε κάθε μεταρρύθμιση», διαμαρτύρεται ο πρώην πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου».

Κάποια στιγμή, επισκέφθηκε το γραφείο του Ευρωπαίου Επιτρόπου στην Αθήνα, μια ομάδα Ελλήνων εφοπλιστών και βιομηχάνων. Οπως αναφέρει υπάλληλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, «νομίζαμε ότι θέλουν να βοηθήσουν. Αυτοί όμως άρχισαν να διαμαρτύρονται για το πόσο υψηλοί είναι οι φόροι, πόσες πολλές ρυθμίσεις υπάρχουν και έλεγαν ότι αισθάνονται διωκόμενοι από το κράτος. Συμπεριφέρονταν σαν να επρόκειτο για μια παρέα άπορων».