Της Βούλας Δ.


Η εποχή των ψεμμάτων. Η εποχή της «ετικέτας» και των επωνύμων brands. Η εποχή του έρωτα χωρίς φλερτ. Η εποχή των παχύσαρκων ανθρώπων μπροστά σε λεπτές τηλεοράσεις. Η εποχή των απαιτητικών παιδιών. Η εποχή της ισοπέδωσης των ανθρώπινων αξιών. Η εποχή των ανεξέλεγκτων δανείων. Η εποχή του τζόγου και του χρηματιστηρίου. Η εποχή των ρουσφετιών. Η εποχή των παντοκρατόρων πρωθυπουργών (Δεκαετία '90 & '00)

 Η εποχή των φόρων και των μειώσεων των μισθών. Η εποχή των αγχωμένων ερώτων. Η εποχή των ανθρώπων που ψάχνουν στα σκουπίδια για τροφή. Η εποχή των απελπισμένων γονιών. Η εποχή της λεγεώνας των ανέργων. Η εποχή των κυβερνήσεων με ημερομηνία λήξης και των τρομοκρατημένων πολιτικών. (2012)

 Προσωπικά κάποια από τις 2 Ελλάδες που περιγράφονται παραπάνω δεν θέλω να ξέρω. Τι μας φοβερίζουν και μας λένε ότι θα γυρίσουμε στην Ελλάδα του '70 & του '60; Τελικά, μπορεί να είναι και καλύτερα... Τι λέτε;