Ερευνητές στις ΗΠΑ υποστηρίζουν ότι στα βάθη του πλανήτη, κάτω από τον Ειρηνικό Ωκεανό, σχηματίζεται ένα υπερηφαίστειο το οποίο σε περίπτωση που εκραγεί είναι ικανό να καταστρέψει τη ζωή στη Γη. Δεν υπάρχει όμως θέμα ανησυχίας αφού οι ερευνητές αναφέρουν ότι κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί τα επόμενα 100-200 εκατομμύρια έτη.  

Τα υπερηφαίστεια

Ετσι ονομάζονται ηφαίστεια ικανά να παραγάγουν μια έκρηξη με ποσότητα ηφαιστειακού υλικού μεγαλύτερη από 1.000 κυβικά χιλιόμετρα (240 κυβικά μίλια). Το μέγεθος αυτό είναι χιλιάδες φορές μεγαλύτερο από το αντίστοιχο στις περισσότερες καταγεγραμμένες ηφαιστειακές εκρήξεις.

Η υπόγεια Φλόριδα

Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Γιούτα υποστηρίζουν ότι κάτω από τον Ειρηνικό Ωκεανό βρίσκονται δύο γιγάντιοι «σωροί» πετρωμάτων που ο καθένας τους έχει μέγεθος παρόμοιο με εκείνο μιας ηπείρου. Σύμφωνα με τους ερευνητές καθώς οι δύο αυτοί σωροί κινούνται στον μανδύα της Γης, σε βάθος τριών χιλιάδων χλμ, συγκρούονται μεταξύ τους.

Η δραστηριότητα αυτή δημιουργεί μια ζώνη που αποτελείται κυρίως από λιωμένα πετρώματα και έχει μέγεθος παρόμοιο με αυτό της Φλόριδας. Από την ζώνη αυτή μπορεί στο μακρινό μέλλον να προκύψουν μια ή περισσότερες εκρήξεις. Τέτοιες σούπερ εκρήξεις, όπως τις χαρακτηρίζουν οι ειδικοί, έχουν στο παρελθόν προκαλέσει τη μαζική εξαφάνιση ειδών στον πλανήτη.

Μια από τις πιο πρόσφατες σημειώθηκε πριν από δύο εκατομμύρια έτη, όταν το υπερηφαίστειο του Γέλοουστόουν στο Ουαιόμινγκ εκτόξευσε τόση ηφαιστειακή τέφρα που κάλυψε όλη τη Βόρειο Αμερική. Στον Ειρηνικό Ωκεανό, κοντά στην Ιάβα, μια τέτοια έκρηξη πριν από 125-199 εκατομμύρια έτη καταπόντισε μια περιοχή με την έκταση της Αλάσκας.

«Αυτό που εντοπίσαμε είναι τα πρώτα στάδια εξέλιξης ενός μηχανισμού που μπορεί να οδηγήσει σε μια έκρηξη η οποία αν ποτέ συμβεί θα προκαλέσει μαζική καταστροφή στη Γη. Η καταστροφή  όμως δεν πρόκειται να γίνει σύντομα, θα χρειαστούν 100-200 εκατομμύρια έτη για να συμβεί. Αν λοιπόν έχετε κανονίσει κάποιο ταξίδι στον Ειρηνικό μην σπεύσετε να το ακυρώσετε» αναφέρει ο Μάικλ Θόρν, καθηγητής Γεωλογίας και Γεωφυσικής στο Πανεπιστήμιο της Γιούτα και επικεφαλής της μελέτης, η οποία δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Earth and Planetary Science Letters».