του Γιάννη Μακριδάκη


Μέχρι και οι παπαγάλοι σοκαρίστηκαν σήμερα με την δήλωση του Γ.Γ. του Υπουργείου Οικονομικών, ο οποίος υποστήριξε ότι ο κατώτατος μισθός στην Ελλάδα παραμένει ακόμη υψηλός.

Όποιος δείχνει να ξαφνιάζεται με μια τέτοια κυβερνητική δήλωση είναι ντιπ βλάκας ή είναι στο κόλπο και το πρώτο του ξάφνιασμα θα ακολουθήσει ρεσιτάλ προπαγάνδας με σκοπό το να πείσει την κοινωνία πως πράγματι με τόσο ψηλούς μισθούς δεν είμαστε ανταγωνιστική οικονομία.

Ας τα ξαναπούμε μια φορά ακόμα:

Η ανάπτυξη που πρεσβεύουν οι ξένοι κυβερνήτες μας και οι ντόπιοι εντολοδόχοι, είναι ακριβώς μία. Η προσέλκυση ρυπογόνων και ζημιογόνων για την ποιότητα ζωής και το ελληνικό περιβάλλον και τοπίο βιομηχανιών και λοιπών επενδύσεων γιγαντισμού, όπου θα απασχολούνται με πολύ φθηνά μεροκάματα ντόπιοι εργάτες και υπάλληλοι για να καταστρέφουν την Ελλάδα ή για να παράγουν πάμφθηνα αντικείμενα καθημερινής χρήσης made in Greece τα οποία θα πωλούνται στους ανερχόμενους Κινέζους αστούς ή για να προσφέρουν υπηρεσίες πάσης φύσεως τουρισμού εκπορνεύοντας τη χώρα και την βιάζοντας ανθρώπινη υπόσταση και αξιοπρέπεια.

Αυτή την ανάπτυξη πρεσβεύουν κι αυτό εννοούν όταν λένε ότι θα φέρουν ανάπτυξη και θέσεις εργασίας. Φτηνούς εργάτες σε φάμπρικες και εργολάβους, φτηνούς υπαλλήλους σε μεγαθήρια ξενοδοχειακά συγκροτήματα, αναλώσιμους ανθρώπινους οργανισμούς που θα τους παίρνουν τα όργανα για μεταμοσχεύσεις σε πλούσιους ευρωπαίους, ασιάτες κλπ, οι οποίοι θα έρχονται για ιατρικό τουρισμό (!), πάμφθηνες υπηρεσίες σεξοτουρισμού από παιδιά και ενήλικες που θα κάνουν πιάτσα γύρω από την Ακρόπολη και άλλα αξιοθέατα.

Με όλα αυτά οι αριθμοί θα ευημερούν και η ανάπτυξη που έχει ως πρότυπο και στόχο το ΔΝΤ και οι Αγορές θα είναι παρούσα. Οι Έλληνες πολίτες βέβαια θα δυστυχούν, το ελληνικό τοπίο θα έχει πληγεί ανεπανόρθωτα, οι φυσικοί πόροι και όλη η δημόσια (και ιδιωτική) περιουσία θα έχει ξεπουληθεί και κάθε γενιά από δω και μπρος θα είναι και υπερχρεωμένη και δίχως πατρίδα και δίχως καμία προοπτική ευημερίας. Σκλάβοι θα γεννιούνται και σκλάβοι θα ζουν ως το τέλος.

Αυτό το αναπτυξιακό σενάριο βέβαια, δεν βγαίνει με τόσο ψηλούς μισθούς της τάξης των 500 ευρώ, αφού όλες οι γειτονικές μας χώρες έχουν το μισό και ακόμα πιο κάτω μηνιάτικο. Άρα ο στόχος είναι να φτάσουμε στα επίπεδά τους, να γίνουμε ανταγωνιστικοί για να προσελκύσουμε τους δημίους της χώρας και των εαυτών μας αλλά και για να κραυγάσουν οι σωτήρες μας πως επιτέλους ήρθαν οι επενδύσεις και έληξε η περίοδος ύφεσης σε αυτή την έρμη χώρα.

Όσο δεν αλλάζουμε προσέγγιση και στόχο, όσο δεν αποστρεφόμαστε τον γιγαντισμό και την παγκόσμια συνταγή της ευημερίας των αριθμών και της ασέβειας στη ζωή και στη φύση, όσο δεν στρεφόμαστε στον πρωτογενή και δευτερογενή τομέα και στην μικρή επιχειρηματικότητα η οποία σέβεται τις ιδιαιτερότητες της ελληνικής γης και φύσης, δουλεύει με αυτές, τις αναδεικνύει και τις εξάγει ως μοναδικότητες, όσο δεν εργαζόμαστε με όραμα τη δημιουργία μιας Ελλάδας άθροισμα μικρών παραδείσων και πρότυπο στην παγκόσμια κοινότητα, τόσο θα υποτιμούμε τη χώρα μας, τους μισθούς μας, τη ζωή μας την ίδια.