«Εμείς όμως οι Έλληνες ξέρουμε καλά πως μόνο όταν είμαστε ενωμένοι και αποφασισμένοι μπορούμε να πετύχουμε τα πάντα» δήλωνε στα τέλη Νοεμβρίου ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς στο διαφημιστικό σποτ με το οποίο γιόρτασε την απόφαση του Eurogroup για την εκταμίευση της δόσης. Ένα σποτ που κυκλοφόρησε λίγες ώρες μόλις μετά το τέλος της συνόδου, με τίτλο «Η Ελλάδα τώρα ξεκινάει», και μοιάζει να ταυτίζει την (επαν)εκκίνηση της χώρας με τη στιγμή που ο Α. Σαμαράς άρχισε να υπογράφει χαρτιά, να κυκλοφορεί μέσα σε μια λιμουζίνα και να συναντιέται με τους ευρωπαίους ηγέτες υπό την ιδιότητα του πρωθυπουργού. Ενωμένοι, όμως, ποιοι με ποιους; Και αποφασισμένοι για τι;

Η πυραμίδα που στη βάση της βρίσκονται οι έλληνες πολίτες, ασφυκτιώντας κάτω από τη γενίκευση της «χώρας που σώζεται», και στην κορυφή της ο «πρωθυπουργός του εγώ», ιδωμένη από τα πάνω, έχει ίσως λόγους να πανηγυρίζει. Εκταμιεύεται μια μεγάλη δόση, η Standards & Poors αναβαθμίζει τη χώρα κατά έξι βαθμίδες, από «σκουπίδι» σε Β-, ξανακερδίζεται(;) η εμπιστοσύνη των αγορών. Ιδωμένα από τα κάτω όμως τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Τα στοιχεία της έρευνας της ΜΚΟ Κλίμακα για τους άστεγους είναι σοκαριστικά. Οι Έλληνες που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας φτάνουν πλέον τα 3,4 εκατομμύρια. Η ανεργία καλπάζει προς το 30%, ενώ τα ποσοστά των ανασφάλιστων αυξάνονται ιλιγγιωδώς. Οι περικοπές και η αλλαγή πολιτικής στα δημόσια νοσοκομεία αφήνουν όλο και περισσότερους συμπολίτες μας χωρίς υγειονομική κάλυψη, χωρίς φάρμακα. Όλο και περισσότερα παιδιά υποσιτίζονται. Όλο και περισσότερες οικογένειες μένουν χωρίς θέρμανση, χωρίς ρεύμα, χωρίς βασικά αγαθά. Οι προβλέψεις για το 2013 είναι ακόμα πιο απαισιόδοξες.

Ξανά: ενωμένοι, ποιοι με ποιους; Την ίδια στιγμή στην κοινωνία αυξάνεται η πόλωση. Από τις ανταλλαγές ανακοινώσεων μεταξύ κομμάτων μέχρι τους καυγάδες στα σόσιαλ μήντια, ο διάλογος όλο και οξύνεται. Το ερώτημα παραμένει το ίδιο. Πολωμένοι, ποιοι με ποιους; Και για ποιο διακύβευμα; Μπορεί τάχα να σώθεί η χώρα αν δεν σώθούν οι άνθρωποι;

Στο Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού, οι άνθρωποι (όχι μόνο Έλληνες) είναι ενωμένοι. Όλοι: η δημοτική αρχή, οι γιατροί που προσφέρουν χρόνο και μόχθο, οι εθελοντές που αναλαμβάνουν τα διοικητικά καθήκοντα, οι ασθενείς. Δίνουν και παίρνουν με έναν κοινό στόχο, να ανακουφιστεί ο πόνος, να σωθούν ζωές. Ενωμένοι πετυχαίνουν πολλά. Εδώ το σχήμα είναι κύκλος. Άνθρωποι πιασμένοι χέρι χέρι. Πολλοί τέτοιοι κύκλοι γεννιούνται αυτήν τη στιγμή. Κι όταν γίνουν ακόμα περισσότεροι κι ενωθούν, τότε ναι, θα μπορούμε να πετύχουμε πολύ περισσότερα, ίσως και τα πάντα.

-

Δημοσιεύτηκε στο UNFOLLOW 13 (Ιανουάριος 2013)

artfullyonsaturday