Θα ήταν μεγάλη παράλειψη αν κάποιος παραγνωρίσει την διαμόρφωση της πραγματικότητας από τα ΜΜΕ. Η ρητορική τους, η γραμματική των εκπομπών τους, η γλώσσα που χρησιμοποιούν και η γενικότερη τοποθέτησή τους απέναντι στην πολιτική και την κοινωνία λειτουργεί ως παραμορφωτικός καθρέφτης.

Την προηγούμενη Κυριακή, στην εκπομπή “Πρωταγωνιστές” του Mega, υπήρξε μια προσπάθεια εξωραϊσμού της άρρωστης κατάστασης της συγκυβέρνησης, παρουσιάζοντας μια απολιτίκ και ουδέτερη οπτική απέναντι στο θέμα, αφού ο γνωστός δημοσιογράφος\παρουσιαστής της, φάνηκε ιδιαίτερα αποστασιοποιημένος. Αντιθέτως οι καλεσμένοι του (Βορίδης, Διαμαντοπούλου, Ψαριανός), παρουσιάστηκαν απόλυτα ενωμένοι στο εξής: Στην καθεστωτική κοινοβουλευτική λογική. Είναι γνωστή η τακτική των εκπομπών κατά εντολή, ανάλογες με τις εντολές του Υπουργείου προπαγάνδας του Γκέμπελς.

Με λίγη παρατήρηση μπορεί κανείς να διαπιστώσει ακόμη και την γλώσσα των καναλιών, πόσο “προσαρμόσιμη” είναι ανάλογα με τις συνθήκες. Έτσι ανέφεραν την πορεία νεοναζί στην Γερμανία που έγινε την προηγούμενη εβδομάδα, όπως και την παράλληλη αντιφασιστική, όμως σιώπησαν ένοχα για την συγκέντρωση των ναζί της Χ.Α. πριν 10 μέρες στην Νίκαια, την προστασία τους από τα ΜΑΤ, αλλά και το ότι υπήρχαν αντιφασιστικές ομάδες που συγκεντρώθηκαν στο ίδιο σημείο.

Αντίστοιχα οι άνθρωποι της Wall Street επιλέγονται να λέγονται ακτιβιστές από τα ελληνικά μέσα, αλλά οι διαδηλωτές στην Αθήνα και στις άλλες πόλεις, βαφτίζονται από ταραξίες ως αγανακτισμένοι. Η σημειολογία δεν είναι τυχαία. Εσκεμμένα τα media υιοθετούν άλλη λογική και αντιμετωπίζουν με διαφορετικό τρόπο τις καταστάσεις που συμβαίνουν στο εξωτερικό, απ’ ότι στην εγχώρια πραγματικότητα.

Τα διεθνή δίκτυα από την άλλη, δημιουργούν ένα “εμείς”, το οποίο όμως είναι αυτοαναφορικό και περιλαμβάνει μόνο τους λευκούς, τους χριστιανούς, τους δυτικούς εν γένει. O υπόλοιπος κόσμος και κυρίως ο αραβικός και η Αφρική, απλά ακούνε σαν να πρόκειται οι ίδιοι να ανήκουν σε ξεχωριστό πλανήτη. Αφού πάντα οι δυτικοί θρηνούν, οι δυτικοί υποφέρουν, ο δυτικοί κερδίζουν κοκ. Για να επιστρέψουμε στα εγχώρια ΜΜΕ, αρκεί να παρακολουθήσει κανείς εκπομπές τύπου “Ανατροπή” για να αντιληφθεί, ότι το πρόβλημα είναι πως ο πολίτης αποκλείεται τόσο από την λήψη αποφάσεων, όσο και από την διαμόρφωση της κοινής γνώμης.

Αντιθέτως είναι εύκολο να κατασκευαστεί μια κοινή γνώμη, μαζική και χωρίς πρόσωπο, άρα εύκολα χειραγωγήσιμη. Σε τέτοιου είδους εκπομπές λοιπόν, ο θεατής ανέχεται αυτούς που διαμορφώνουν την δημόσια σφαίρα και που φλυαρούν ολημερίς και ολονυχτίς, σαν να κουβεντιάζουν σε κάποιο σαλόνι και οι υπόλοιποι του…κύκλου τους να τους καμαρώνουν.

Η ευθύνη των μέσων είναι μεγάλη, καθώς πέρα από την κυρίαρχη ιδεολογία και τα συμφέροντα των ιδιοκτητών τους, κατασκευάζουν συναινέσεις, βάζουν σύνορα στις πληθυσμιακές ομάδες και δημιουργούν μια παραίσθηση, ότι όλα γίνονται πέρα από εμάς, χωρίς εμάς, σαν videogame, χωρίς τρόπο παρέμβασης από πλευράς του πολίτη.

Το επικίνδυνο, είναι ότι θέλουν να μας πείσουν ότι ο κόσμος είναι μέσα στην τηλεόραση, πως το κέντρο του κόσμου βρίσκεται στο μαγικό κουμπί του on\off.