του Μανόλη Γαλάνη
Εξευτέλισαν μία ολόκληρη χώρα. Ντρόπιασαν έναν περήφανο λαό. Διέλυσαν την κοινωνία. Καταστρέφουν την αγορά. Γκρεμίζουν ό,τι έχτισε ο καθένας με κόπο. Δεν πτοούνται όμως. Συνεχίζουν το «έργο» τους μέχρι ο Έλληνας να γονατίσει τελείως. Να σκύψει το κεφάλι, να φτύσει αίμα, να γίνει υπάκουος.
Δεν ζήτησαν ούτε μία συγγνώμη για όσα έκαναν και όσα σχεδιάζουν. Δεν φάνηκε να νιώθουν την παραμικρή τύψη. Δεν αισθάνονται καμία ντροπή. Δεν παραιτείται κανείς τους…
Άγνωστη λέξη η παραίτηση. Η καρέκλα τους, το βασίλειό τους. Έχουν άλλοθι λένε για τις πράξεις τους. Είναι εκλεγμένοι. Ορκίστηκαν πίστη στην Πατρίδα, υπακοή στο Σύνταγμα και τους νόμους και ευσυνειδησία στην εκπλήρωση των καθηκόντων τους. Με έναν όρκο καθάρισαν.
Αυτοί οι απίθανοι τύποι που η ταυτότητά τους γράφει πρωθυπουργός, υπουργός, υφυπουργός, βουλευτής, έχουν ασυλία. Μόνοι τους την έφτιαξαν. Μόνοι τους την ψήφισαν. Μπορούν να κάνουν ό, τι γουστάρουν και να μην δίνουν λογαριασμό σε κανέναν. Μπορούν να σου πετσοκόβουν τη σύνταξη, το μισθό, να σου πετάνε ένα κομμάτι ψωμί για να ζήσεις, σαν να είσαι σκυλί, και να κοιμούνται ήσυχοι. Μπορούν να βάζουν λουκέτο στη δουλειά, στο σπίτι, ακόμα και στην ίδια σου τη ζωή, επειδή απέτυχαν παταγωδώς, και να λένε ότι σε σώζουν και από πάνω.
«Εξυγίανση» είναι η λέξη που χρησιμοποιούν για τα βάσανά σου όταν αυτοί συνεχίζουν να απολαμβάνουν τα προνόμιά τους. Τους αρέσει να σου βάζουν διλήμματα. Εκβιαστικά διλήμματα.
Ωμές κουβέντες: Τα λεφτά σου ή τη ζωή σου;
Διάβασαν κάπου μια θεωρία, αυτή του σοκ, την ξεπατίκωσαν και την έκαναν μόδα. Παίζουν με την ψυχολογία. Σου ζητούν να συμφωνήσεις με αποφάσεις που σε ισοπεδώνουν προειδοποιώντας σε ότι αν δεν το κάνεις υπάρχει και ο άλλος τρόπος. Παίζουν με τις ζωές μας. Η Ελλάδα καταρρέει. Η Τουρκία περιμένει. Ο Έλληνας γονατίζει, χωρίς όνειρα, χωρίς προοπτική, δυστυχεί, πεινάει, μένει άστεγος, αυτοκτονεί. Οι πολιτικοί του τσακώνονται στη μοιρασιά, όπως κάνουν οι ύαινες πάνω στο κουφάρι. Όπως θα τσακώνονται σε λίγο οι «επενδυτές» για φραγκοδίφραγκα πάνω στο εθνικό ξεπούλημα.
Έχουν όραμα, πάντως. Να έρθουν ως σωτήρες και να στήσουν ξανά τις πολιτικές καριέρες τους στα συντρίμμια μας. Θα ξαναβρούν και τότε πρόθυμους δανειστές, όχι όμως για να μας «σώσουν» αυτή τη φορά αλλά για να μας «ανασυγκροτήσουν».
Θα υπογράψουν με υπερηφάνεια νέες συμβάσεις. Θα πάρουν μέτρα ξανά κόβοντας τα ψίχουλα σε όσους τυχερούς θα τα παίρνουν.
Και όταν δυσκολέψουν τα πράγματα και ο ραγιάς πάει να σηκώσει κεφάλι θα ξαναθυμηθούν τα αγαπημένα «δημοκρατικά» διλήμματά τους: Τα λεφτά ή τη ζωή σου;
STEVENIKO
Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...
