Οι βουλευτές  θα κληθούν να τα υπερψηφίσουν και  η κυβερνητική πλειοψηφία αναμένεται να το πράξει. Την ίδια στιγμή το πολιτικό σύστημα βουλιάζει επικίνδυνα σε σημείο πνιγμού σ’ έναν οχετό. Λίστες με ονόματα βουλευτών, πρώην υπουργών, υψηλόβαθμων υπηρεσιακών παραγόντων των υπουργείων, ακόμη και αρχηγών κομμάτων, κυκλοφορούν από χέρι σε χέρι, από στόμα σε στόμα. Άλλοι έκλεψαν, άλλοι καταχράστηκαν, άλλοι πήραν μίζες, άλλοι καταλήστευσαν τον δημόσιο πλούτο και όλοι μαζί έβλαψαν το δημόσιο συμφέρον και τους πολίτες.

Η χαμένη από  χρόνια τιμή του πολιτικού συστήματος, είναι μαγνήτης για τη λάσπη. Κανείς δεν εξαιρείται από αυτό. Ολοι είναι ένοχοι στη συνείδηση και στα μάτια της κοινωνίας.

Αυτοί λοιπόν, θα πρέπει να ψηφίσουν τα μέτρα. Με την ψήφο τους θα αποφασίσουν ότι οι συνταξιούχοι θα χάσουν ακόμα τρεις συντάξεις, οι εργαζόμενοι θα βγαίνουν στη σύνταξη στα 67 τους χρόνια, το αφορολόγητο για τα παιδιά θα καταργηθεί, οι φόροι αυξηθούν, οι τόκοι των καταθέσεων θα φορολογηθούν περισσότερο, τα «μπλοκάκια» στο εξής θα πληρώνουν αντί να πληρώνονται.

Αυτά και  όλα τα υπόλοιπα επώδυνα μέτρα, πρέπει να τα ψηφίσουν αυτοί που στη συνείδηση  του κόσμου, ευθύνονται για την  κατάντια της χώρας και την  εξαθλίωση των πολιτών της.

Αυτοί που  διορίζουν τους δικούς τους ανθρώπους  στη Βουλή για να τους βολέψουν, αυτοί που έστειλαν τα χρήματά  τους στο εξωτερικό, αυτοί που  είναι έτοιμοι να απεκδυθούν την  ευπρέπεια του κοστουμιού και  να βγάλουν απειλητικά τα παντελόνια, αυτοί που βυσσοδομούν στο όνομα της «τιμής» τους, οι ταγοί και μπροστάρηδες της κοινωνίας, θα πρέπει να αποφασίσουν για τις τύχες εκατομμυρίων ανθρώπων πολλοί εκ των οποίων σιτίζονται στα συσσίτια, δεν θα βάλουν πετρέλαιο το χειμώνα, δεν έχουν δουλειά, δεν έχουν προοπτική, παρά μόνον ένα ζοφερό μέλλον.

Με ποια νομιμοποίηση θα ψηφίσουν τέτοια μέτρα;

Το πολιτικό σύστημα έχει κλονισθεί βαθύτατα, στερείται αξιοπιστίας. Γι’ αυτό ακόμη κι αν ψηφίσει τα μέτρα, δεν  θα μπορέσει να πείσει κανέναν για  την αναγκαιότητά τους. Η κοινωνία έχει πεισθεί πως η πολιτική συντεχνία δέσμια συμφερόντων έχει πλουτίσει παρανόμως, έχει κλέψει το μέλλον της χώρας, έχει ασελγήσει πάνω στους πολίτες της. Το δυστύχημα είναι πως δεν μπορεί να διακρίνει κανέναν έτοιμο να παλέψει για να καθαρίσει αυτός ο οχετός. Μπορεί μερικοί να πνιγούν στο βούρκο, αλλά εάν ο βούρκος δε καθαρίσει, πάντα θα βρίσκεται εκεί για να υποδέχεται βρωμιές, κλεψιές και αλητείες. Σε όσες αρένες κι αν παλέψει ο κ. Μεϊμαράκης, με κοστούμι ή χωρίς θα κουβαλά πάνω του τις αναθυμιάσεις αυτού του βούρκου, αρκεί να μην έχει χαθεί οριστικά η όσφρησή μας. Γιατί βούρκοι υπάρχουν κι άλλοι, ίσως και μεγαλύτεροι από τον πολιτικό.