Σκέφτομαι, εκείνο το παλιό άρθρο που είχα γράψει, ότι η Δημοκρατία δεν είναι δωρεάν, κοστίζει (να το διαβάσεις, ωραίο άρθρο, χαίρομαι που το ‘γραψα). Διαβάζω και την σημερινή είδηση, ότι σκέφτονται (πολύ σοβαρά) να επιτρέψουν την πώληση ληγμένων τροφίμων και προϊόντων, σε χαμηλότερη τιμή.

Έχουν πρόσβαση οι φτωχοί στην Δημοκρατία;

Αμφιβάλλω. Αν όλη την ημέρα πασχίζεις να βγάλεις τα προς το ζειν, είναι δυνατόν, ταυτόχρονα, να είσαι πλήρως ενημερωμένος, να ανταλλάξεις απόψεις, να αποκτήσεις γνώμη – για να μην μανιπουλαριστείς από γνώμες άλλων, και να γίνει η απαραίτητη ζύμωση για να μπορέσεις, όταν ερωτηθείς, να καταθέσεις μία σοβαρή και εμπεριστατωμένη θέση για το μέλλον, το δικό σου και τις χώρας σου;

Αμφιβάλλω.

Ακόμα και αν προσπαθήσεις, ειλικρινά, με όποιον τρόπο μπορείς, να το κάνεις, ακόμα και αν κλέβεις ματιές στο τουήτερ, ή αγοράζεις ριζοσπάστη ξέρω γω για να πας στην δουλειά σου, η ενημέρωση θέλει χρόνο, καθαρό μυαλό και συγκέντρωση, που δεν χωράνε σε ένα διάλειμμα. Πόσο δε μάλλον, αν είσαι άνεργος, και το καθαρό μυαλό το έχει καταβάλλει ο φόβος
.
Οπότε; Έχουν οι φτωχοί δημοκρατία;

Στην πραγματικότητα, το ερώτημα είναι λάθος. Αντίθετα με το φαγητό, που ο γείτονάς σου (ή εσύ αύριο, μην απατάσαι) θα αγοράζει 60% φθηνότερα φαγητό γιατί θα είναι -επισήμως- ληγμένο, η δημοκρατία δεν είναι ατομική υπόθεση.

Δεν νοείται να έχει δημοκρατία μόνο ένας, και όχι όλοι οι υπόλοιποι. Ούτε να έχουν όλοι οι άλλοι, και να μην έχει μόνο ένας.

Είναι τόσο μυστήριο πράγμα η Δημοκρατία.

Αν δεν διασφαλίσουμε, με οποιονδήποτε τρόπο, το ελάχιστο διαβίωσης σε όλους τους πολίτες αυτής της χώρας, (πράγμα που, σε κάθε ευνομούμενη χώρα, και επιπλέον δημοκρατική, θα έπρεπε να είναι ήδη αυτονόητο) δεν θα έχει δημοκρατία κανείς.

Αντίθετα με το φαγητό των φτωχών, που πλασάρεται με εύπεπτη ονομασία και που υποθέτεις ότι δεν σε αφορά, δημοκρατία (ή μη) των φτωχών, δεν υπάρχει.

‘Η όλοι θα έχουμε, ή κανείς.

Σκέψου το.

arkoudos