Η μία μετά την άλλη βιομηχανίες και εργοστάσια φεύγουν από την Ελλάδα. Μπορεί ο υπουργός οικονομικών, ο Αντώνης Σαμαράς και οι Κουβέλης-Βενιζέλος να βλέπουν ότι η χώρα έχει αλλάξει ρότα, αλλά αυτό δεν πείθει εκείνους που αφού βγάλανε πρώτα τα χρήματα τους έξω, τώρα στέλνουν μαζί και τις επιχειρήσεις τους.

Μοναδικές ήταν μέχρι σήμερα οι προσπάθειες εξομάλυνση της οικονομικής μετάβασης στη νέα μνημονιακή πραγματικότητα για ένα μεγάλο κομμάτι του ελληνικού επιχειρηματικού κόσμου.

Από τις εκπτώσεις και την ολική άρνηση είσπραξης χαρατσίου από δεκάδες διακεκριμένους επιχειρηματίες της χώρας, που ο μισητός Φωτόπουλος έβγαλε στη δημοσιότητα, το καταδικασμένο από την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση μονοπωλιακό καθεστώς της Cosco, τον διακανονισμό στα τέσσερα με τη Ζίμενς, τα 400 χρόνια αποπληρωμής δανείων, τη χρυσή θυσία χιλιάδων δασικών στρεμμάτων, τις χαμένες λίστες του ΣΔΟΕ και του ΥΠΟΙΚ και για εκατοντάδες -ίσως και χιλιάδες- παρόμοιες υποθέσεις, το κράτος έκανε τα πάντα για να μην επιβαρύνει στο παραμικρό τους πυλώνες της ελληνικής επιχειρηματικότητας.

Βέβαια, οι πυλώνες αυτοί έστησαν και εξακολουθούν να στήνουν τις αυτοκρατορίες τους πάνω στα χρηματοδοτούμενα από τον Έλληνα φορολογούμενο τραπεζικά δάνεια. Τα δάνεια όμως στέρεψαν, πια, ακόμη και για εκείνους μιας και η νέα δόση που περιμένει πώς και πώς το τραπεζικό σύστημα κολλάει εδώ και μήνες.

Επομένως, η έλλειψη ρευστότητας είναι εκείνη που αυτή τη φορά διώχνει τις μεγάλες επιχειρήσεις από τη χώρα μας -τις μικρές τις κλείνει εδώ και δύο χρόνια-. Έλλειψη ρευστότητας από ένα τραπεζικό σύστημα που από τις κυβερνήσεις Καραμανλή μέχρι και σήμερα έχει χρηματοδοτηθεί με δεκάδες δισ. ευρώ, αλλά αρνείται να πληρώσει ακόμη και τους τόκους των προνομιακών ομολόγων του, που έχει στην κατοχή του το ελληνικό κράτος.

Γι’ αυτό και σήμερα βλέπουμε να ξεσπά ένα ακόμη θερμό πολιτικό επεισόδιο στην κατά τα άλλα σταθερή ελληνική κυβέρνηση. Ο υπουργός οικονομικών εξ ονόματος της τρόικας, να αρνείται την είσπραξη 550 εκ. ευρώ από τις τράπεζες και αντ’ αυτού να αναζητά επιπλέον εναλλακτικά εισπρακτικά μέτρα.

Βέβαια, υπάρχουν και κάποιοι που απειλούν με παραίτηση για αυτήν την ιστορία, όμως ποιος μπορεί πραγματικά να πιστεύει ότι το πολιτικό σύστημα που χάρισε 800 εκατομμύρια στην Proton με πρόφαση τη σταθερότητα του τραπεζικού συστήματος, θα το εμποδίσουν τώρα ακόμη 500;

Αφού η τράπεζα της Ελλάδος έδωσε την εντολή να βρεθούν άλλοι πόροι για αυτά τα χρήματα, ας βρεθούν.

Στο μεταξύ η μία επιχείρηση μετά την άλλη που για δεκαετίες κερδοσκόπησαν εις βάρος της ελληνικής αγοράς με διάφορες εγχώριες προνομιακές μεθόδους τριγωνικών εισαγωγών και λοιπών μονοπωλιακών καινοτομιών, είτε θα τα μαζεύουν και θα φεύγουν, είτε θα κάνουν αιτήσεις για τον πτωχευτικό κώδικα.

Όταν με το καλό φτάσει η ώρα της πραγματικής ανακεφαλαιοποίησης, ο μόνος που θα έχει μείνει πίσω για να καρπωθεί τα οφέλη του θα είναι οι ίδιες οι κρατικοποιημένες υπό ιδιωτική διοίκηση τράπεζες και οι νταβατζήδες που με 500 και 700 χιλιάρικα το χρόνο θα κραυγάζουν ότι ο Έλληνας ζούσε για χρόνια πάνω από τις δυνάμεις του και τώρα για να καταλάβει το λάθος του θα πρέπει να μάθει να ζει με 200 ευρώ το μήνα και να τρώει από τα ληγμένα.

polyfimos