8 Νοέμβρη του σωτήριου έτους 2012, των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ, the day after, ξύπνησα άρρωστη και ρημαγμένη. Άρρωστη από τον καιρό και ρημαγμένη από τον κακό μας τον καιρό


Της Άννας Χατζησοφιά

Ήταν από αυτές τις μέρες που ξυπνάς με τον πισινό, για να το πω κομψά, και δεν είχα διάθεση για κανέναν και για τίποτε. Κι ανάμεσα στα πολλά που έπρεπε να κάνω ήταν και το εβδομαδιαίο κομμάτι για το Rednotebook.

Κέφι για χιούμορ μηδέν. Ψυχολογία για αστειάκια, τύπου «Καπνισμένος Τσούκαλης» και «Τζάκρη δεν έχει ο Ουρανός», καμία.  Αν και η τελευταία μου γαργαλούσε λίγο τα δάκτυλα, μ εκείνον τον μονόλογο Ιονέσκο, με το πιστόλι στον κρόταφο και τον Σαμαρά να απειλεί να πατήσει την σκανδάλη, τον Σκανδαλίδη, δεν πολυκατάλαβα. Κι ο Μίμης με έβαλε προσωρινά σε πειρασμό, με το «δεν πάω ΣΥΡΙΖΑ» λες και κάποιος τον κάλεσε, δεν πιστεύω; Αλλά μετά διάβασα ότι σκοπεύει να ανασυστήσει την κεντροαριστερά, και ηρέμησα, είναι στα πλαίσια της καθόδου στον Άδη και των νεκρικών διαλόγων στους οποίους προβαίνει εσχάτως.

Σκέφτηκα να γράψω τις δέκα εντολές που πήρε ο Αντώνης μετά το τετ-α-τετ του με τον Ύψιστο «Εγώ ειμί ο Σόϊμπλε ο  Θεός σου», αλλά δεν τον θεωρώ άξιο να τιμηθεί με σάτιρα κι έτσι είπα να μπω ίντερνετ να δω τι παίζει..

Πέρασα την μισή μου μέρα σερφάροντας σ΄ αυτόν στον άγριο ωκεανό, που αν δεν ξέρεις καλή ισορροπία σε καταπίνουν τα κύματα της παραπληροφόρησης ώσπου να πεις κύμινο, ψαχουλεύοντας τον αντίκτυπο της χθεσινής μέρας και προπαντός της νύχτας, αυτής της νύχτας που άλλαξε για πάντα τη ζωή μας.

Σ΄ αυτόν στον άγριο ωκεανό, που λέγεται διαδίκτυο, σ αυτή την παράλληλη πραγματικότητα των social media, των ενημερωτικών sites και blogs, το σημαίνον αλλά και σημαντικό της  7 Νοέμβρη, δεν ήταν το ξεπούλημα της χώρας, με τους ανθρώπους της ομού, ούτε  η σφαγή των κεκτημένων εργασιακών δικαιωμάτων.

Όπου «κεκτημένο» αγαπητοί κήνσορες και θεράποντες του συστήματος, δεν μεταφράζεται «συντεχνιακό προνόμιο παραχωρηθέν με πελατειακό τρόπο», αλλά κερδισμένο με αίμα από την Βαστίλη μέχρι το Σικάγο, τις μέρες του 36 στη Θεσσαλονίκη, την ταράτσα της Νομικής, έως τη Γένοβα και την πλατεία Ταχρίρ.

Δεν ήταν τα 153 ναι και τα 18  μυξοπάρθενα παρών. Δεν ήταν οι χιλιάδες εργαζόμενοι, άνεργοι, υποψήφιοι άνεργοι, συνταξιούχοι, φοιτητές, μαθητές, ΑΜΕΑ, που καταψήφιζαν έξω από την Βουλή, αλλά μαντέψτε, ναι σωστά το ψυχανεμισθήκατε, οι υπάλληλοι της Βουλής.

Τα έγκριτα και έγκυρα sites δώσαν τον τόνο και ξαμολήθηκαν οι πένες των opinion makers και στάξαν όχι πάθος, καταδικάζοντας τον κοινωνικό μεσαίωνα που μας ξημέρωσε, αλλά φαρμάκι για τα προνόμια των υπαλλήλων της Βουλής ευαγγελιζόμενοι την νέα (νεοφιλελεύθερη) ισότητα προς τα κάτω.

Τα κύρια και βασικά τους άρθρα και θέματα ήταν γι΄ αυτό. Αν δηλαδή μια εξωγήινη διάνοια συνδεόταν σήμερα για πρώτη φορά με τον πλανήτη γη στην Ελλάδα, θα αντιλαμβάνονταν ότι αυτή η χώρα υποφέρει από το γυμναστήριο των υπαλλήλων της Βουλής.

Και ξαφνικά όλοι μιλούσανε γι΄ αυτό. Ομηρικοί καυγάδες και διαπληκτισμοί στο Facebook, το  twitter, και άλλα μαρμαρένια αλώνια όπου μονομαχούν μέχρι θανάτου (από πλήξη) οι σύγχρονοι ακρίτες. Πόσα παίρνουν οι υπάλληλοι της Βουλής, πόσοι είναι, ποια μυστηριώδες σύνδεση υπάρχει ανάμεσα σ΄ αυτόν που φέρνει το νερό και τον Αλέξη Τσίπρα, είναι αλήθεια ότι επικοινωνεί το εν λόγω γυμναστήριο μέσω υπόγειας σήραγγας με την έρημο Ταγκλαμαγκάν; Μάταιος κόπος να πεις ότι τα προνόμιά τους καταργήθηκαν το 2011, κανείς δεν ακούει. Ή αν ακούσει θα σε ρωτήσει γιατί το 2011 κι όχι νωρίτερα και ξαφνικά δεν πρέπει να παλεύουμε για να ταξιδεύουν όλοι πρώτη θέση, αλλά για να καταργήσουμε την πρώτη θέση. Μη σας πω και τα τραίνα! Αυτή είναι η νέα ισότητα που λέγαμε πριν.

Κι αυτό θελαν να πετύχουν τα άρθρα και άξιος ο μισθός τους. Και ξαφνικά θυμήθηκα ένα τραγούδι του Αττίκ που έλεγε η θεά Δανάη «Έχετε δίκαιο ας αλλάξουμε ομιλία κι ας πούμε κάτι σχετικά με τον καιρό». Αυτό κάνουν αυτοί οι μάγκες, αλλάζουν ομιλία. Όμως όσο κι αν την στρίβουν την κουβέντα μακριά από την πραγματικότητα αυτή είναι εκεί παρούσα, αμείλικτη, και τρυπώνει στα ψιλά των ειδήσεων, κάτω δεξιά από τα με bold γραμμένα άρθρα των γκαιμπελίσκων «Ενας 60χρονος πρώην οικοδόμος έβαλε τέλος στη ζωή του όταν ενημερώθηκε από το ΙΚΑ στη Σιάτιστα ότι δεν δικαιούται πλέον να εισπράττει αναπηρική σύνταξη, η οποία ήταν και το μοναδικό εισόδημα που προσέφερε στην οικογένειά του.»

Έχετε δίκαιο, ας αλλάξουμε ομιλία κι ας πούμε κάτι σχετικά με τον καιρό, τον λίγο καιρό ακόμα που θα μας δολοφονούνε.