Εντάξει, τα είπαμε τα ξαναείπαμε, διαπιστώσεις επί διαπιστώσεων, ευχολόγια χωρίς τέλος και αποτέλεσμα μηδέν.  Κάποια στιγμή όμως θα πρέπει ως κοινωνία να συγκλίνουμε σε κάποια προτάγματα. Κοινή είναι η διαπίστωση όλων ότι μια από της μεγαλύτερες αιτίες της σημερινής κατάστασης είναι το...
σάπιο πολιτικό σύστημα. Λίγοι πλέον διαφωνούν επ’ αυτού. Κι έπειτα; Τι έγινε; Τι θα πρέπει να κάνουμε; Ποιο θα πρέπει να είναι το παλλαϊκό αίτημα; Προφανώς η αλλαγή αυτού του συστήματος. Αυτό πρέπει να το συμφωνήσουμε κατ’ αρχήν μέσα μας.

Θέλουμε να σωθούμε, θέλουμε να εξασφαλίσουμε λεφτά και πλούτο; Θέλουμε να γίνουμε αφεντικά του τόπου μας, αφεντικά της ζωής μας; Θα πρέπει να αποκτήσουμε εξουσία. Χωρίς εξουσία στα χέρια του ο άνθρωπος είναι απλά εξουσιαζόμενος. Και σαν εξουσιαζόμενος θα ζει πάντα στο μέτρο που επιτρέπει ο εξουσιαστής.

«Λεφτά υπάρχουν» μας έλεγε ψέματα ο κ. Παπανδρέου. Εμείς λέμε αλήθεια. «Εξουσία υπάρχει» και μάλιστα άφθονη. Είναι εκεί, την κρατούν οι πολιτικοί στα χέρια τους και μπορούμε να την πάρουμε τζάμπα. Εξάλλου, αυτή η εξουσία είναι δική μας, είναι του λαού και εμείς την καταθέσαμε όλη στις 17 Ιουνίου σε κάποιους επαγγελματίες «τραπεζίτες» των ονείρων μας, χωρίς να κρατήσουμε κάτι για τον εαυτό μας. Τώρα που έχουμε ανάγκη λίγης εξουσίας για να ξεφύγουμε από την εξαθλίωση, δεν έχουμε τίποτα. Μας οδηγούν στα βράχια χωρίς να μπορούμε να αντιδράσουμε. Είναι καιρός να επιστρέψει στα χέρια μας.

Ο λαός κάθεται στη γωνία, κλαίει σαν μικρό παιδί και αυτοκτονεί χωρίς να μπορεί να επέμβει. Βλέπει ότι εξαθλιώνεται ότι ξεπουλιέται, ότι χάνει τις περιουσίες του, όμως δεν έχει καμία αρμοδιότητα επέμβασης με βάση το ισχύον αυστηρά ολιγαρχικό πολιτικό σύστημα που τον απογυμνώνει εντελώς.

Αν δεν πάρουμε αυτή την εξουσία που μας αναγνωρίζει η πραγματική δημοκρατία ή έστω ένα μέρος της στα χέρια μας, δεν πρόκειται ποτέ να βγούμε από την κρίση, δεν πρόκειται ποτέ να ορίσουμε τις ζωές μας, δεν έχουμε μέλλον.
Πρέπει λοιπόν να συγκλίνουμε το ταχύτερο, στο αίτημα της αλλαγής του πολιτικού συστήματος. Δεν υπάρχει άλλη λύση.