ΛΟΙΠΟΝ ΞΑΝΑ ΣΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΑΣ ΣΗΜΕΙΟ, ΣΕ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΚΡΙΣΙΜΟ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ  ΠΟΥ ΔΕ ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΙΟ ΔΡΟΜΟ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ, ΘΑΡΡΕΙΣ ΟΤΙ ΟΠΟΙΟ ΚΑΙ ΝΑ  ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙΣ ΘΑ ΣΕ ΒΓΑΛΕΙ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΞΑΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ.  ΠΕΡΑΣΑΝΕ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΛΛΑ ΚΑΤΩ  ΑΠΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ, ΜΕ ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΥΣ ΟΡΟΥΣ ΚΑΙ  ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΜΕΤΑΤΡΑΠΕΙ ΣΤΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΜΕΙΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ ΜΑΣ.


 Γράφει ο Μαχητικός


Στην εποχή της πληροφορίας, που το πιο εύκολο πράγμα του κόσμου είναι να έχεις πρόσβαση σε ένα πακτωλό πληροφοριών, σε ένα τεράστιο πλούτο γνώσης και απόλυτης ελευθερίας, εμείς επιλέξαμε το δρόμο του πισωγυρίσματος. Στην ουσία δεν το επιλέξαμε αλλά οδηγηθήκαμε με τέτοια μαεστρία, με τέτοια περίτεχνη καθοδήγηση που ακόμα και αν μας προειδοποιούσε κάποιος, αποκλείεται να τον παίρναμε στα σοβαρά, έστω να μη τον περνούσαμε για τρελό. Γυρίσαμε την πλάτη στην πλούσια ιστορία του τόπου μας, στις αμέτρητες προδοσίες, τους απίθανους κινδύνους, τις ακόμα πιο πολλές θυσίες των προγόνων μας για να μείνει ο τόπος αυτός ελεύθερος. Κλείσαμε αφτιά και μάτια στον πλούτο πολιτισμού, απαρνηθήκαμε κάθε μορφή τέχνης και αξιών και κάναμε σαν καλά κουρδισμένα ρομποτάκια όλα όσα είχαμε διαταχθεί.

Πέσαμε με τα μούτρα στις υλιστικές απολαύσεις που μας επέβαλλαν, δώσαμε  γη και ύδωρ για να αποκτήσουμε το όνειρο κάποιων άλλων. Τα σχολεία μας μεταμορφωθήκανε σε σχολικά κλουβιά, το κράτος έδειξε ξεκάθαρα ότι δεν ήθελε ποτέ να μορφωθούμε πραγματικά, χωρίς θέρμανση, χωρίς καθηγητές και κυρίως χωρίς βιβλία. Αλλοιώθηκε η κουλτούρα μας, όχι αυτό που προσπάθησαν να περάσουν τα πολιτικά λαμόγια, ότι ό Έλληνας είναι τεμπέλης, διεφθαρμένος και κοιτάζει μόνο πως μπορεί να κλέψει ολοένα και πιο πολλά από το δημόσιο. Το κακό είναι εμείς το επιτρέψαμε και αυτό να γίνει, κουνήσαμε συγκαταβατικά το κεφάλι και κατάπιαμε αμάσητα όλα όσα μας καταλόγισαν. Και ας γυρνούσαμε σπίτι το βράδυ από τη δουλειά, κι ας μας πλήρωναν με πενταροδεκάρες για το μόχθο μας, κι ας στηνόμασταν με τις μέρες στις ουρές για να μας δει ένας γιατρός. Έτσι κατάφεραν να φέρουν την κατοχή των Γερμανών, αυτή τη φορά χωρίς τη χρήση της αρβύλας αλλά χρησιμοποιώντας την αδυναμία μας να αντισταθούμε σε όλα όσα μας προσέφεραν απλόχερα, χωρίς να μπορούμε ποτέ ρεαλιστικά να ανταποκριθούμε οικονομικά.

Μας χάρισαν δάνεια, κάρτες, μέχρι και μια νοικοκυρά με την αστυνομική της ταυτότητα μπορούσε να βγάλει καταναλωτικό δάνειο πολλών χιλιάδων ευρώ, μόνο με τη διασταύρωση του ονόματος της. Έπεσε πολύ χρήμα στην αγορά, ο κάθε ένας μπορούσε να ολοκληρώσει το όνειρο που ποτέ του δε θα μπορούσε να έχει και σε αυτό βοήθησαν και οι ανεκπλήρωτες υποσχέσεις και διαφημίσεις από τους απίθανους ψυχολόγους - υπαλλήλους των τραπεζών. Τώρα ήρθε η ώρα να υποταχθούμε, να ζητήσουμε εθελοντικά την υποδούλωση μας από την κατοχή της μεγάλης Γερμανικής υπερδύναμης και να δηλώσουμε πλήρη υποταγή σε αυτούς. Αφού τους χρωστάμε, πρέπει να τους πληρώσουμε με ότι έχουμε. Χωρίς καμία δεύτερη σκέψη, χωρίς κανένα δισταγμό, παίξαμε και χάσαμε, ας μας τα πάρουν όλα, ακόμα και εμάς τους ίδιους. Ακόμα και στις μέρες της κρίσης, πάσχιζαν να δώσουν όσα πιο πολλά δάνεια για «πράσινη» ανάπτυξη μπορούσαν, οι διαφημίσεις ασταμάτητες και καταιγιστικές. Ευκαιρίες που δεν έπρεπε να πάνε χαμένες, φρόντισαν να ρυθμίσουν και τα νομοθετικά τερτίπια έτσι ώστε ο κάθε ένας που έχει στην ιδιοκτησία του ένα μικρό κομμάτι γης, να δανειστεί ένα υπέρογκο ποσό για να χτίσει τα περιβόητα φωτοβολταικά πάρκα.

Ακόμα και σε στέγες από σπίτια και αποθήκες, σε όλη την επικράτεια επικράτησε μια φρενίτιδα με τα εύκολα λεφτά που υπόσχονταν οι τράπεζες. Βέβαια αφού έγινε ένας ικανοποιητικός αριθμός δικτύου, ήρθαν τα πισωγυρίσματα, οι καθυστερήσεις στις πληρωμές, η πτώση της αξίας μεταπώλησης, οι απαιτήσεις των τραπεζών για ξεπλήρωμα όμως ήταν αδυσώπητο. Δε μπορούσε να πληρώσει 3 μηνιάτικα ο φουκαράς που είχε πιστέψει το παραμύθι τους ότι θα πληρώνονται μόνα τους τα δάνεια, του τα πήραν και τα έδωσαν όλα σε μια κοινή εταιρεία, με ένα και μοναδικό ιδιοκτήτη, το Γερμανικό χορηγό. Τίποτα δε γίνεται για καλό, χωρίς το ανάλογο αντίτιμο.

Όλα αυτά βέβαια δε θα μπορούσαν να γίνουν χωρίς την πολύτιμη βοήθεια των εδώ συνεργατών των μεγάλων χορηγών. Όπως και τότε, έτσι και τώρα, βρέθηκαν οι πρόθυμοι συνεργάτες του Γερμανού κατακτητή και έκαναν τα πάντα για να ικανοποιήσουν κάθε αίτημα του μεγάλου ηγεμόνα. Αυτό λέγεται μνημόνιο, μεσοπρόθεσμα, ξυλοφόρτωμα όσων αντιδρούσαν, αποπροσανατολισμό με την ανάδειξη των ναζί ακολούθων, από όλα είχε ο μπαξές. Μιας και πλέον είμαστε στο κατώφλι μιας νέας κατοχής, πιο σκληρής και δύσκολης από την προηγούμενη, καθώς τότε υπήρχαν τα αγρίμια που ποτέ δεν υποδουλώθηκαν και αποφάσισαν να καταφύγουν στα βουνά και να διοργανώσουν την εθνική αντίσταση και να τα βάλουν με θεούς και δαίμονες και στο τέλος να κερδίσουν. Στο χέρι μας είναι να κάνουμε και εμείς το χρέος μας και να αντισταθούμε, δεν έχουμε να χάσουμε και τίποτα. Μια ζωή σκλαβιάς και υποδούλωσης δεν αξίζει τίποτα όσο μια ώρα αντίστασης και αγώνα κατά του κατακτητή.

Αντίδραση και ανυπακοή, όρεξη για καμία συνεργασία, από δω και πέρα βία στη βία της εξουσίας τους. Ξέρανε με ποιους πάνε να μπλέξουνε, δε τους φταίει κανείς…
Ερχόμαστε...

 ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΚΑΙ ΑΝΥΠΑΚΟΗ