Μια νέα θεωρία για την εξαφάνιση των δεινοσαύρων προστίθεται στον μακρύ σχετικό κατάλογο. Η κρατούσα θεωρία αναφέρει ότι η εξαφάνισή τους οφείλεται στην πτώση ενός τεράστιου αστεροειδή που έπεσε σε μια περιοχή του σημερινού Μεξικού. Διάφορες μελέτες έχουν δείξει ότι η εξαφάνιση των δεινοσαύρων δεν ήταν άμεση και ότι πέρασαν περί τα 300 χιλιάδες έτη μετά την πτώση του αστεροειδή για να πεθάνει ο τελευταίος δεινόσαυρος πάνω στον πλανήτη.

Διεθνής ομάδα ερευνητών υποστηρίζει τώρα ότι το διάστημα αυτό είναι πολύ μικρότερο. Εκτιμούν ότι από την πτώση του αστεροειδή μέχρι την εξαφάνιση των δεινοσαύρων μεσολάβησαν περίπου 33 χιλιάδες έτη. Αν κάτι τέτοιο ισχύει αυτό σημαίνει ότι οι δεινόσαυροι βρίσκονταν ήδη σε πορεία εξαφάνισης και απλώς ο αστεροειδής την επιτάχυνε. Τους έδωσε όπως υποστηρίζουν οι ερευνητές τη… χαριστική βολή!

Η νέα θεωρία

Επιστήμονες από τις ΗΠΑ, την Βρετανία και την Ολλανδία χρησιμοποίησαν νέες τεχνικές ραδιοχρονολόγησης διαφόρων στοιχείων που θεωρούνται ως προϊόντα της πτώσης του αστεροειδή. Πρόκειται για αντικείμενα όπως σκόνη με αυξημένα επίπεδα ιριδίου, μικρά σφαιρίδια γυαλιού και χαλαζίες που διασκορπίστηκαν σε όλο τον πλανήτη μετά τη τρομερή σύγκρουση.

«Η σύγκρουση είναι ξεκάθαρα ένα γεγονός που επιτάχυνε μια διαδικασία που είχε ήδη ξεκινήσει. Αποδεικνύουμε ότι η εξαφάνιση και η σύγκρουση είναι συγχρονισμένα γεγονότα. Είναι προφανές ότι η πτώση του αστεροειδή έπαιξε σημαντικό ρόλο στη μαζική εξαφάνιση ειδών στον πλανήτη αλλά δεν ήταν το μόνο γεγονός που την προκάλεσε. Οι δραματικές κλιματικές διακυμάνσεις και μεταβολές όπως παραδείγματος χάριν, μεγάλης έκτασης αλλά σύντομης διάρκειας παγετώνες,  είναι πιθανό να είχαν οδηγήσει πολλά είδη σε πορεία εξαφάνισης πριν την έλευση του αστεροειδή. Αυτά τα φαινόμενα είχαν κάνει το παγκόσμιο οικοσύστημα εξαιρετικά ευαίσθητο. Ηταν τόσο εύθραυστη η κατάσταση στον πλανήτη ώστε κάποιο γεγονός που, υπό διαφορετικές συνθήκες θα είχε σχετικά μικρές επιπτώσεις, αρκούσε για να προκαλέσει ανυπολόγιστη καταστροφή. Η πτώση του αστεροειδή ήταν η χαριστική βολή» αναφέρει ο Πολ Ρεν, του Πανεπιστημίου Μπέρκλι στις ΗΠΑ που ήταν ο επικεφαλής της έρευνας η οποία δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science».

Αλλες επιπτώσεις
Οι ερευνητές υποστηρίζουν επίσης ότι η πτώση του αστεροειδή είχε μικρές επιπτώσεις στην ατμόσφαιρα αλλά πολύ σοβαρές στους ωκεανούς. Οπως αναφέρουν τα ευρήματα της μελέτης τους δείχνουν ότι ο κύκλος του άνθρακα στη γήινη ατμόσφαιρα επέστρεψε στα φυσιολογικά επίπεδα μέσα σε διάστημα πέντε χιλιάδων ετών μετά την πτώση. Αντίθετα οι ωκεανοί χρειάστηκαν 1-2 εκατομμύρια έτη για να «συνέλθουν».