Η προσπάθεια της κυβέρνησης να κατασκευάσει την επι­θυμητή από αυτήν «εικονική πραγματικότητα» τόσο στο οικονομικό όσο και στο πολιτικό πεδίο δεν στέφε­ται με επιτυχία. Αρχικά προσπάθησε να «στιγματίσει» τον ΣΥΡΙΖΑ περίπου ως έκνομο κόμμα, φιλικό προς την τρομοκρατία και την «ανομία» - μια άθλια τακτική που άλλες εποχές, με πιο υγιή δημοσιογραφικά ανακλαστι­κά, σε ανάλογες απόπειρες, προερχόμενες από τον ίδιο πολιτικό και ιδεολογικό χώρο, ξεσήκωνε και τις πέτρες.

Την ίδια τακτική η κυβέρνηση ακολούθησε, εμμέσως, με τις συλλήψεις συνδικαλιστών, εναντίον του ΚΚΕ, το οποίο ουδέποτε έδωσε δικαιώματα να θεωρηθεί «έκνομο» ή «άνομο». Την ίδια εφάρμοσε και σε όλες τις περιπτώσεις απεργιών ή άλλων κινητοποιήσεων. Κά­ποια δε φιλικά προς την κυβέρνηση ΜΜΕ εκτροχιάζονται καθημερινά αναπαράγοντας υπαγορευμένες ή και δικής τους έμπνευσης συκοφαντίες και απρεπείς χαρα­κτηρισμούς, των οποίων το αποτέλεσμα είναι να καταρ­ρακώνεται η δική τους αξιοπιστία και εγκυρότητα.

Ο πρώτος στόχος αυτής της τακτικής είναι προφανής: Να συκοφαντηθεί κάθε απόπειρα αμφισβήτησης ή, έστω, αντίδρασης - ιδιαιτέρως όταν κινείται σε απολύτως νό­μιμο πλαίσιο και υπάρχει... κίνδυνος να θεωρηθεί αυ­τονόητη και επιβεβλημένη. Ο δεύτερος στόχος είναι να απομακρυνθούν πάση θυσία οι προβολείς της σκληρής δημοσιότητας από την πραγματική κατάσταση της οικο­νομίας και της χώρας.

Το πρόβληµα αυτής της στρατηγικής παραπλάνησης, ωστόσο, έγκειται στο πολύ στενό όριό της. Κανείς δεν μπορεί να πείσει τον πεινασμένο ότι δεν πεινάει. Κα­νείς δεν μπορεί να πείσει τον άφραγκο ή τον άνεργο ότι μπορεί να θρέψει αξιοπρεπώς το σπιτικό του. Κα­νείς δεν μπορεί να πείσει τον φουκαρά ότι δικαίως του φορολογούν το καλύβι όταν μεγιστάνες φοροαποφεύ-γουν νομίμως.

Τα παραµύθια περί επερχόμενης ανάπτυξης κανείς δεν τα πιστεύει όσο πληθαίνουν γύρω του οι ρακένδυτοι, οι άστεγοι, οι πεινασμένοι, τα έρημα κτήρια που κάπο­τε ήταν επιχειρήσεις. Τέλος, κανείς δεν πιστεύει στα σοβαρά ότι η χώρα «σταθεροποιήθηκε» όταν του απα­γορεύεται να απεργήσει, όταν του επιβάλλουν να δου­λέψει τζάμπα, χωρίς δικαιώματα και χωρίς προοπτική. Από μια άλλη οπτική, βεβαίως, η «σταθερότητα» επι­τυγχάνεται και διά του γύψου. Όμως αυτή η περίπτωση δεν είναι για... «διαφήμιση».

Σταύρος Χριστακόπουλος