Εμβληματικό πρόσωπο στον αγώνα κατά της χούντας, πολιτικός με προσωπική συμβολή στην αποκατάσταση της δημοκρατίας, ο καθηγητής Γεώργιος - Αλέξανδρος Μαγκάκης άφησε την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός
Αντιστασιακός, πολιτικός, δικηγόρος, πανεπιστημιακός! Αυτός ήταν ο Γεώργιος - Αλέξανδρος Μαγκάκης, ένα από τα πρόσωπα που σημάδεψαν τον αγώνα κατά της χούντας και τα μεταπολιτευτικά βήματα στη δημοκρατία. Ενα πρόσωπο διεθνούς κύρους που έφυγε χθες από τη ζωή σε ηλικία 89 ετών, στο νοσοκομείο "Ευαγγελισμός", στο οποίο νοσηλευόταν το τελευταίο χρονικό διάστημα με αναπνευστική ανεπάρκεια.
Μεγάλο σταθμό της πολυδιάστατης ζωής του αποτέλεσε η αντιστασιακή του δράση. Η υπεράσπιση φοιτητών, εργατών και άλλων πολιτικά διωκόμενων κατά τη διάρκεια του "ανένδοτου". Ο αντιδικτατορικός του αγώνας, η φυλάκισή του και η φυγή του στο εξωτερικό. Η επιστροφή του το 1974 στις παραδόσεις στη Νομική Σχολή και το χειροκρότημα επί 15 λεπτά των φοιτητών όταν εκείνος είπε την περίφημη φράση "Κύριοι και τώρα συνεχίζουμε από εκεί που μας σταμάτησαν". Η συμμετοχή του σε τρεις κυβερνήσεις του Α. Παπανδρέου.
Ο Γ.- Α. Μαγκάκης γεννήθηκε στην Αθήνα τον Ιούνιο του 1922. Ηταν γιος του βουλευτή Κυκλάδων Αντώνη Μαγκάκη και σύζυγος της Αγγελικής, κόρης του πρώην πρωθυπουργού Στυλιανού Γονατά. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Στη διάρκεια της κατοχής έλαβε μέρος στην Εθνική Αντίσταση μέσα από τις γραμμές του ΕΔΕΣ. Το 1953 αναγορεύθηκε διδάκτωρ του Ποινικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου. Το 1955 έγινε υφηγητής του Ποινικού Δικαίου στην Αθήνα. Το διάστημα 1962-1963 δίδαξε στο πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ, ενώ το 1968 εξελέγη παμψηφεί έκτακτος καθηγητής του Ποινικού Δικαίου στη Νομική Σχολή Αθηνών, όμως η δικτατορία δεν ενέκρινε τον διορισμό του και τον Φεβρουάριο του 1969 τον απομάκρυνε οριστικά.
Οι παραδόσεις του στη Νομική Σχολή κατά τη διάρκεια της δικτατορίας και η αποχαιρετιστήρια παράδοσή του, η οποία αποτέλεσε δημόσια αντιδικτατορική εκδήλωση, τον οδήγησαν για πρώτη φορά στην Ασφάλεια της οδού Μπουμπουλίνας. Τον Ιούλιο του 1969 συνελήφθη για αντιδικτατορική δράση.
Εμεινε πέντε μήνες σε απομόνωση και υπέστη βασανισμούς. Τον Απρίλιο του 1970 καταδικάστηκε από το έκτακτο στρατοδικείο της Αθήνας στη δίκη της "Δημοκρατικής Αμυνας" σε κάθειρξη 18 ετών. Φυλακίστηκε για τρία χρόνια σε διάφορες φυλακές όπου έγραψε αντιστασιακά κείμενα.
Αποφυλάκιση
Το 1972, ενώ ήταν έγκλειστος στις φυλακές, το πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης τον εξέλεξε τακτικό καθηγητή του Ποινικού Δικαίου. Τον Απρίλιο του ίδιου χρόνου αποφυλακίστηκε για λόγους υγείας και διέφυγε στη Χαϊδελβέργη, όπου δίδασκε Ποινικό Δίκαιο. Το 1974 επέστρεψε στην Ελλάδα και πήρε μέρος στην κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας ως υπουργός Δημοσίων Εργων. Την ίδια χρονιά εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Β' Αθήνας με το ψηφοδέλτιο της Ενωσης Κέντρου.
Το 1980 εντάχθηκε στο ΠΑΣΟΚ και το 1981 ανέλαβε διοικητής της Εθνικής Τράπεζας. Εξελέγη βουλευτής με το ΠΑΣΟΚ και διετέλεσε υπουργός σε τρεις κυβερνήσεις του Α. Παπανδρέου: Δικαιοσύνης (1982-84, 1984-85, 1985-86), Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων (1987) και, τέλος, αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών (1995). Τον Απρίλιο του 1992 εξελέγη βουλευτής στη Β' Αθηνών, καταλαμβάνοντας την έδρα του Δ. Τσοβόλα μετά την έκπτωσή του από το βουλευτικό αξίωμα.
Η κηδεία του θα γίνει δημοσία δαπάνη με τιμές υπουργού εν ενεργεία.
Φόρος τιμής
Μεγάλο το κενό που αφήνει
Σύσσωμη η πολιτειακή και πολιτική ηγεσία απέτισε φόρο τιμής στον Γεώργιο-Αλέξανδρο Μαγκάκη. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας στο μήνυμά του σημείωσε ότι "το κενό που αφήνει δύσκολα θα γεμίσει. Eνας χαρισματικός νομικός, ένας παθιασμένος αγωνιστής της δημοκρατίας, ένας εμπνευσμένος πολιτικός που διακρίθηκε για την εντιμότητα, την αξιοπρέπεια, την ευαισθησία του στα θέματα των δικαιωμάτων και ελευθεριών".
Ο πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Παπανδρέου επεσήμανε ότι ο Γεώργιος - Αλέξανδρος Μαγκάκης υπήρξε ένας λαμπρός υπηρέτης της νομικής υπηρεσίας αλλά και ένας παθιασμένος αγωνιστής της ελευθερίας και της δημοκρατίας, ότι υπερασπίσθηκε τους διωκόμενους αγωνιστές την περίοδο του ανένδοτου αγώνα και αντιπαρατέθηκε δημόσια με τη χούντα των συνταγματαρχών, καθώς και ότι οι παραδόσεις του στη Νομική Σχολή θα παραμένουν φωτεινό παράδειγμα. Ο κ. Παπανδρέου τόνισε ότι την περίοδο της μεταπολίτευσης συνέβαλε για την εμπέδωση της δημοκρατίας και ως βουλευτής και μέλος των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και ότι "πορεύτηκε σε δύσκολες περιόδους για τη χώρα με παρρησία, θάρρος και ήθος".
Μαχητή της αντιδικτατορικής πάλης, της δημοκρατίας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας χαρακτήρισε τον Γεώργιο - Αλέξανδρο Μαγκάκη ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Αντώνης Σαμαράς, προσθέτοντας ότι "οι Ελληνες θα θυμούμαστε, πάντα, την αφοσίωσή του σε αρχές και αξίες, τους αγώνες του για την αποκατάσταση της δημοκρατίας, το ήθος του που τον χαρακτήριζε". Φόρο τιμής απέτισαν ακόμη ο πρόεδρος της Βουλής Φ. Πετσάλνικος, ο γραμματέας του ΠΑΣΟΚ Μ. Καρχιμάκης, ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ Γιώργος Καρατζαφέρης, η Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του ΣΥΝ και ο πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς Φώτης Κουβέλης, καθώς και οι υπουργοί της κυβέρνησης Α. Λοβέρδος και Χρ. Παπουτσής.
Κραυγή ελευθερίας από τις φυλακές της Χούντας
"Ζούμε μέσα στην τεράστια αγκαλιά της Ευρώπης"
Αποσπάσματα από το κείμενο "Γράμμα από τη φυλακή για τους Ευρωπαίους", που γράφτηκε από τον Γεώργιο - Αλέξανδρο Μαγκάκη στις φυλακές του Κορυδαλλού τον Φεβρουάριο του 1971 και δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στην Αμερική.
"Νιώθουμε πολύ Ευρωπαίοι. Αυτή η συναίσθηση δεν πηγάζει πρωταρχικά από πολιτικές σκέψεις, όσο κι αν καταλήγει βέβαια να γίνεται βασική πολιτική θέση. Πηγάζει από την αμεσότητα που αποκτήσανε πάλι πολύ έντονα με τη δικτατορία τα πολιτιστικά μας βιώματα. Αυτά τα νοήματα που ζούμε και που μας κάνουν ν' αντέχουμε τούτες τις μέρες και τις νύχτες μας δεν είναι ευτυχώς μονάχα δικά μας. Τα μοιραζόμαστε με τον λαό της Ευρώπης. Ναι, τον έναν λαό της Ευρώπης.
Εμείς μέσα από τη φυλακή μας μπορούμε να το πούμε αυτό με αληθινή σοβαρότητα. Η οδύνη μάς κάνει να βλέπουμε την ουσία και να τη λέμε απλά. Βλέπουμε μόνο το νόημα και όχι τα ανόητα σύνορα, τους μικρόψυχους ανταγωνισμούς και τις αβάσιμες πια επιφυλάξεις. Εμείς βλέπουμε απλά σαν λαός τον έναν εαυτό μας. Μοιάζει παράδοξο, αλλά βέβαια μόνο στην πρώτη ματιά, πόσο έντονα ένιωσε ο Ελληνας πως είναι Ευρωπαίος από την πρώτη κιόλας μέρα της δικτατορίας...
Γιατί σ' αυτήν είναι οι δικοί μας, αυτοί που θα μας γνέφανε. Μας κλείσανε οι κυνηγοί κεφαλών σ' αυτόν τον τόσο στενό χώρο για να στεγνώσουμε και να σμικρύνουμε σαν εκείνα τα ανατριχιαστικά ανθρώπινα κεφάλια που είναι τα τρόπαιά τους. Μα η χώρα μας πλάτυνε, έγινε μια ολάκερη ήπειρος. Μας έχουνε απομονωμένους για να καταντήσουμε μόνοι κι έρημοι, χαμένοι μέσα σε μια ολότελα ατομική μοίρα. Μα εμείς ζούμε μέσα στην τεράστια ανθρώπινη αγκαλιά της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης. Η βία τους είναι ανίσχυρη μπροστά στο νόημά μας".
STEVENIKO
Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...
